Feest van herkenning
‘Niemand heeft ooit tegen me gezegd dat het moederschap zoveel met je doet’, zegt een vriendin terwijl we samen een kopje thee drinken. We hebben een gesprek over de liefde die je voor je kinderen hebt. ‘Waarom vertelt niemand je van tevoren dat je na het krijgen van een kind zo verandert als vrouw? Ik lijk wel een heel nieuw persoon.’ En dat is hoe ik het ook beleef. We begrijpen elkaar helemaal zonder hier nog verder over uit te wijden.
Als iemand me tijdens mijn eerste zwangerschap had verteld dat ik nooit meer dezelfde zou zijn, had ik diegene waarschijnlijk bevreemdend aangekeken. Dat je een beetje verandert, dat leek me nogal wiedes en dat merkte ik al toen ik in verwachting was. Maar blijkbaar is het moederschap iets wat ik moest beleven om écht te begrijpen wat het in me losmaakt aan gevoelens, gedachten én gedrag.
Het is een feest van herkenning als ik vriendinnen spreek die ook moeder zijn. Dingen die ik voor mijn eerste kind nooit begreep óf nooit zou gaan doen, doe ik nu allemaal wel. Net als andere moeders, en dat snappen wij van elkaar. We begrijpen elkaars neurotische gedachten die voortkomen uit moederliefde, we snappen waarom iemand idioot lang googlet op babyleed en dat de ander een afspraak voor de veertiende keer verzet omdat er iets met de kinderen is.
Die herkenning zorgt ervoor dat ik bij andere moeders soms aan twee woorden genoeg hebt. Dat ik alleen maar ‘schijt verkoudheid’ naar die vriendin hoef te appen en dat ik dan allerlei adviezen krijg die zijn toegespitst op baby’s en hun snot. Of dat een andere vriendin in de eerste lockdown allerlei knutseltips doorstuurde, toen ik alleen maar appte dat ik het pittig vond om mijn kleuter de hele dag thuis te hebben. Het voelt alsof ik lid ben geworden van een fantastische club: de moederclub.
Als ik mijn zwangere zusje spreek, die haar eerste kindje verwacht, hoor ik aan hoe ze praat dat ze al anders begint te denken. Eerst kiest ze voor de baby die in haar groeit en dan pas voor zichzelf. Ze maakt zich niet alleen zorgen meer om zichzelf, maar ook om een ander leven. Langzaam leeft ze toe naar het moment waarin haar leven compleet gaat veranderen en waarna ze zelf ook veertien keer afspraken gaat verzetten en googlet op ‘luieruitslag verhelpen’.
Al die moederliefde die me zo veranderde, ik was er niet op voorbereid. Ik wist ook niet dat ik gevoelsmatig onderdeel zou zijn van zoiets groots met andere mama’s. Voor mijn zwangere zusje is het nu ook nog onbekend: hoeveel liefde er ineens bijkomt, hoe ze zal veranderen en wat dat met haar gaat doen. Of ze daarop voorbereid moet worden? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat als ze haar toetreden doet tot de club van moeders, het een feest van herkenning zal zijn. Voor haar én mij.
Heidi Bikker | Moeder van een jongen en meisje | Getrouwd met Josia | Schrijver die graag leest | Gelooft met passie | Gevoelsmens | Natuurliefhebber| Taartjesfanaat