Feest voor de Here Jezus
Ik sta in de keuken de vaatwasser uit te ruimen. ‘Krggggg,’ klinkt het plots vanuit de woonkamer. Ik herken het geluid uit duizenden: zoonlief is weer met stoelen en andere zaken aan het schuiven. Waarschijnlijk is hij een hut in de kamer aan het bouwen. Dat doet hij zo nu en dan graag.
Ik ben eerlijk gezegd al lang blij dat hij zichzelf even vermaakt want hij zit de laatste tijd weer volop in een ‘mama-je-moet-met-me-spelen-fase’. Voor de zekerheid kijk ik toch even om het hoekje. Daniël gaat soms ook zomaar over tot het doen van acrobatische oefeningen. Ik wil even checken of hij dus niet ondersteboven in de gordijnen hangt. Ik werp een snelle blik naar binnen en zie dat hij nog veilig met zijn beide benen op de grond staat. Wel valt me op dat de salontafel niet meer vóór, maar naast de bank staat.
‘Hallo, mama,’ zegt hij vrolijk terwijl hij langs me heen loopt naar de keuken. ‘Ik ben een verrassing aan het voorbereiden,’ deelt hij mee, waarna hij drie mooie bloemenbordjes uit de servieskast haalt. Nieuwsgierig sla ik hem gade. Hij pakt nog drie kopjes en drie waxinelichtjes uit de kast en verdwijnt weer naar de woonkamer. Als hij alles op de salontafel heeft gezet, komt hij mij en papa halen.
‘Het is feest voor de Here Jezus,’ roept hij enthousiast. Mijn echtgenoot en ik kijken elkaar verbaasd aan. Wow, waar komt deze bezieling ineens vandaan, vraag ik me verwonderd af. Zou het komen omdat het bijna Kerst is? Tijd om erover na te denken, krijg ik niet. We mogen plaatsnemen op de stoelen die zoonlief rond de salontafel heeft gezet. Eerst steekt hij de kaarsjes aan en dan vult hij onze kopjes met water. Vervolgens heft hij zijn glas en zegt: ‘Proost, op de Here Jezus.’ We volgen zijn voorbeeld en wachten benieuwd af wat er nog volgt.
Daniël pakt papa’s gitaar en tokkelt er wat op. Ik zie aan zijn aarzelende gezicht dat hij niet goed weet wat hij nu verder nog kan doen. ‘Zal ik een stukje uit de Kinderbijbel voorlezen,’ probeer ik. ‘Ja,’ roept hij zichtbaar opgelucht dat het feestje nog niet afgelopen is.
Als ik over Gods profeet Daniël lees, springt hij op: ‘Dat ben ik!’ Ik glimlach en vertel hem dat hij inderdaad vernoemd is naar de Daniël uit de Bijbel. ‘Ik wil profeet worden,’ zegt hij dan.
‘Of je kunt dominee worden,’ stel ik hem voor. Maar hij is heel stellig: ‘Nee, ik word profeet.’
Als dat geen mooie ambitie is, weet ik het ook niet meer. En deze gebroken wereld kan best wel weer eens een profeet met een blijde boodschap gebruiken. Ik vraag me wel af of hij nu in het eerstvolgende vriendenboekje dat mee naar huis komt ‘profeet’ zal opschrijven als antwoord bij de vraag wat hij later wil worden. Maar laten we bij de dag leven. En vandaag is het feest. Voor de Here Jezus. En dat hij op die manier bezig is zijn geloof tot uiting te brengen, is absoluut een feestje waard.
Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog