Feestvieren vanuit je tenen móet af en toe gewoon

Laten we eerlijk zijn, Nederlanders zijn bepaald geen meesters in het vieren van feestjes. Uitbundig en kleurrijk carnaval in Brazilië, een Italiaanse familielunch onder lommerrijke bomen, Frans vuurwerk na een uitgebreide maaltijd met escargot en liters rode wijn… Ik ben misschien wat romantisch aangelegd, maar onze hoempapa en in oranje uitgedoste bierfestijnen, waarop we de troep die al jaren op onze zolder ligt aan de man brengen, redden het niet bij de feestjes in het buitenland. En dan is koningsdag nog wel mijn meest favoriete feest van het jaar.

Wat is dat toch met ons? Willen we te graag? Zijn we te stijfjes en te nuchter om een goed feest te vieren? ‘Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’. Is ‘bid en werk’ zo in onze genen geslopen dat we het niet aandurven om geld over de balk te smijten? Want zo voelt het hè, als we een paar kratjes bier (in de aanbieding) staan af te rekenen bij de plaatselijke supermarkt.

Regie of loslaten
Er is een uitvaartverzekering, die de Italiaanse familielunch – “aan zo’n lange, witte tafel” – tijdens een radiocommercial durft te koppelen aan een begrafenis. Wij Nederlanders, die ons overal voor verzekeren en alles tot in de puntjes regisseren, slikken dat als zoete koek. Wie wil er nou geen fantastisch afscheid? Italianen staan bekend om sobere begrafenissen, waar weinig persoonlijks aan te ontdekken is. En wij… kopiëren hun feestconcept – een concept dat zich volgens mij bij uitstek niet kenmerkt door regie –  voor een trieste dag.

Gij zult feestvieren
Goed, voordat dit blog over feesten in een tranendal eindigt, hoe moet het dan wel? God schrijft in de bijbel voor dat de Israëlieten móeten feesten. Bijvoorbeeld in Deuteronomium 16:15: “zeven (even hè, ZEVEN) dagen lang moet u voor de Heer uw God feestvieren op de plaats van Zijn keuze. Hij zal immers al uw werk zegenen en u een rijke oogst geven. Vier daarom uitbundig feest.” Ruim 100 keer komt het woord ‘feest’ in de bijbel voor. Alle keren dat het woord gebruikt wordt om een goed feest aan te duiden, staat er één ding centraal: het eren van God. En waarom? Om te vieren dat de Israëlieten afhankelijk zijn van Hem. Dat staat haaks op de Nederlandse feesten, waarin regie en draaiboeken een belangrijke rol spelen.

Hemels feest
Het doel van dit blog is niet om alle ‘kaasje-worstjefeestjes’ uit de ban te doen, onze oranjekleding te verbranden en alleen nog maar bier te kopen dat niet in de aanbieding is. Ik zou graag willen dat we ons hart wat meer laten spreken als we feestvieren. Dat als we iemand feliciteren met zijn verjaardag, we dat vol overgave doen, met een dikke klapzoen en een wens vanuit ons hart erbij. Dat we onderuitgezakt de knoop van onze broek open moeten doen, omdat we zo genoten hebben van dat heerlijke eten. Elkaar nog eens lachend en rozig aankijken en denken, wat hebben we het fijn hè? Niet omdat we het van tevoren zo perfect geregisseerd hebben, maar omdat we in afhankelijkheid leven. Morgen kan het over zijn op deze aarde. En dan staat ons volgens Kolossenzen 2 vers 16 en 17 nog een groter feest te wachten.

“Laat niemand u iets voorschrijven op het gebied van eten of drinken, het vieren van feestdagen, nieuwe maan of sabbat. Dit alles is slechts een schaduw van wat komt – de werkelijkheid is Christus.”