Geboren moeder
Wat kan het anders gaan. Dat is eigenlijk mijn eerste gedachte die ik heb als ik kijk naar de komst van mijn zoon in vergelijking met de komst van mijn dochter. En dan heb ik het niet eens over de bevalling.
Na de geboorte van mijn dochter merkte ik al heel snel dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik was zo onzeker over hoe het met haar ging en of ik het wel goed deed. Ik onderzocht alles. Wanneer iemand iets anders deed dan ik, was ik vervolgens een hele dag kwijt aan google. Daarnaast gingen mijn emoties met me aan de haal. Ik denk dat er de eerste drie maanden geen dag is geweest dat ik niet heb gehuild.
Ik was heel blij met mijn dochter en ik kon me ook aan haar binden. Ik had al snel haar huiltjes door en wist het allemaal echt wel. Het voelde alleen helemaal niet zo. Ik vond het zo lastig dat ik mama was geworden. Dat er een klein meisje afhankelijk van mij was. Dit was in de zwangerschap natuurlijk ook, maar dit was nog zo abstract. Met dat mijn dochter geboren werd, werd er ook een moeder geboren. Dat was iets waar ik helemaal geen rekening mee had gehouden. Uiteindelijk heb ik een jaar begeleiding gehad van een lieve psychologe om alles een plekje te geven en om vertrouwen in mijzelf te krijgen.
Bij de geboorte van Eller was ik al moeder. Dit is niet veranderd. Er is alleen een prachtige jongen toegevoegd aan ons gezin. Wat kan ik genieten vanaf het eerste moment. Het is als een droom. Natuurlijk zijn er moeilijke momenten. Toen Noortje zei dat het een stom broertje was sneed dit door mijn ziel. En door de slapeloze nachten leef ik soms in een waas.
Maar het gekke is dat ik nu juist helemaal niet door heb waarom mijn baby huilt en wat hem wakker houdt. Ik vind het verschrikkelijk om mijn kleine kereltje te zien stoeien, maar ik weet inmiddels dat ik kan vertrouwen op mezelf.
Als God ons de oerkracht geeft om een kind op aarde te zetten zal Hij ons daarna niet ineens in de steek laten. Ik geloof dat Hij mij helpt om te finetunen met mijn zoon. Ook als dit nog niet gelijk lukt, geeft Hij me wel de moed om toch weer op te staan.
Door God in het vizier te houden en kleine momentjes tijd met Hem door te brengen, lukt het me steeds meer om te vertrouwen op de ‘geboren moeder’ die ik mag zijn.
Mama van één dochter – Getrouwd met Albert Jan – Verpleegkundige – Gestructureerd – Verliefd op Zuid Afrika
Gefeliciteerd met jullie zoon.
Ik vond de tweede ook anders, vertrouwder. Ik vond het ook schelen dat mijn wereld niet op zijn kop stond. Dat gebeurd toch zeker als je voor het eerst ouders wordt.
Maar wat vloog het eerste jaar om met baby 2.Ik heb er haast geen herinnering aan of beeld bij. Wel met foto’s en het baby dagboek. Dat helpt de herinneringen naar boven komen.
Dank je wel Carine. Ik probeer ook zo goed als het lukt wat dingen op te schrijven zodat ik het me goed blijf herinneren.