Grote meid, kleine meid

Mijn dochter wordt grote zus. Dit is wat mijn man en ik haar als eerste hebben verteld toen bleek dat ik zwanger was. Dit is ook wat ze zelf vertelde, of eigenlijk haar t-shirt, toen we het nieuws naar buiten brachten.

Sinds Noortje weet dat er een baby in mijn buik zit is ze er veel mee bezig. Ze vindt het fantastisch om mee te gaan naar de verloskundige, zelfs een keer met een (knuffel)baby in haar buik. Ze wilde niet weg voor er ook naar het hartje van haar baby was geluisterd.

Er zijn een aantal kinderen om haar heen waarbij ze ziet dat ze broertjes of zusjes hebben. En dat bleek handig om haar wat uitleg te kunnen geven, het geeft haar wat zichtbare voorbeelden. Het was echter wel een grote schok voor haar om te horen dat ze een broertje kreeg. Ze wilde erg graag een zusje. Zelfs een aantal weken later zei ze ineens aan tafel: “Wanneer mijn broertje een plasser krijgt is hij een zusje”. Op deze tegenslag na lijkt ze het nieuws verder goed te verwerken. Maar hoeveel zou ze er nu daadwerkelijk van begrijpen? Misschien toch meer dan ik denk.

Tijdens het eten benoemt Noortje regelmatig dat wanneer de baby geboren is, hij nog niet zelf kan eten. Dan volgt er vaak een heel rijtje wat hij nog niet kan. Hij kan nog niet in de kinderstoel zitten en ook nog niet zelf een boekje lezen. Tijdens zo’n opsomming kwam onlangs de vraag wat zij dan met haar broertje zou kunnen doen. Nadat we haar wat voorbeelden hadden gegeven hoe ze ons kan helpen met de zorg voor haar broertje, maar ook hoe ze met haar broertje kan spelen, zag ik haar denken. Het heeft een tijd geduurd voordat ze hier weer op terug kwam. Ineens zei ze: “maar ik ben ook nog een beetje klein”.

Ik was helemaal beduusd. Ik had niet eens in de gaten dat ik de nadruk zo leg op dat zij groot is. Ook al zeg ik letterlijk dat ze grote zus wordt. Ik vond het daarnaast heel bijzonder. Hoe groot Noortje kan zijn door te beseffen dat ze ook nog klein is. Natuurlijk heeft ook zij nog steeds mijn zorg, aandacht en knuffels nodig. Ze benoemt nu regelmatig dat ze ook nog klein is, met name wanneer ze behoefte heeft om lekker op schoot te zitten en te knuffelen. Dan geniet ik ontzettend van mijn kleine meisje. En tegelijkertijd ben ontzettend trots op mijn grote dochter, omdat ze mij een spiegel kon voorhouden.

Ook al mag ik de verantwoordelijkheid voor nog een kindje dragen, ik voel me zelf soms ook nog klein. Dan vraag me af of ik dit kan. Gelukkig mag ik dan naar mijn Vader kijken en weten dat ik ook bij Hem op schoot mag zitten.

Foto: Pixabay – AndisBilderwerkstatt