Had ik meer moeten genieten van mijn kinderen?

Foto’s van een peuter en baby gaan door mijn handen. Terwijl de herinneringen langskomen, bekruipt me een vreemd gevoel. Had ik meer moeten genieten toen ze zo klein waren? Wat was het mooi die eerste tijd en wat lijkt het al weer lang geleden.

Schuldgevoel overvalt me. Want de vraag of ik wel genoeg heb genoten popt niet voor het eerst in mij op. Na de kraamweek, na mijn zwangerschapsverlof, op het moment dat de kinderwagen verhuisde naar zolder: stuk voor stuk momenten waarop dat knagende gevoel weer bovenkomt. Als moeder werd me zo vaak op het hart gedrukt: “Geniet ervan meis, voor je het weet…”. Nou, je weet wel wat er dan volgt.

Op de foto’s is alles zo mooi. Het gewone dagelijks leven: een foto van een peuter die lekker speelt in de zandbak. Een peuter en dreumes vrolijk zittend in een wasmand op zolder. Een picknick in het weiland. Het ultieme leven toch? Was ik wel echt ook zo moe als ik me nu herinner? Was het echt zo pittig of viel het eigenlijk allemaal wel mee?

De foto’s vertellen een deel van het verhaal. Ik staarde moe naar de peuter in de zandbak, omdat de baby na een uur aanprutsen ein-de-lijk sliep. Dat staat niet op de foto en ben ik (gelukkig) bijna weer vergeten. Net zoals het gehuil dat volgde toen de dreumes dacht zelf uit de wasmand te kunnen klauteren. En elke moeder weet dat een picknick met twee beweeglijke kleintjes niet betekent dat je zelf ook lekker iets hebt kunnen eten. De dagen duren soms lang en dat terwijl de tijd voorbij vliegt.

Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven. Het bestaan is leeg en vluchtig, en je zwoegt onder de zon, dus geniet op elke dag. Dat is het loon dat God je heeft gegeven. Doe wat je hand te doen vindt, doe het met volle inzet. Prediker 9.8-10

Geniet elke dag, staat er. En doe wat je moet doen, met volle inzet.

Het genieten en het ploeteren, ze mogen er allebei zijn. Tegelijkertijd. Ik noem dit een ‘hoefijzer-model’: Het ene uiterste is ultiem genieten, het andere uiterste is een gevoel van overleven. Het zijn uitersten, die toch ongelooflijk dichtbij elkaar liggen, want ze kunnen in hetzelfde moment!

Had ik dingen anders kunnen doen? Zeker! Maar ik loop mijn doel mis door mijzelf schuldig te voelen en mijzelf het juk van ‘moeten’ op te leggen. Alsof het toen alleen goed was als alles leuk, lief en genieten zou zijn geweest. God geeft het genieten als het loon voor mijn gezwoeg. Ondanks mijn tekortschieten. Dat is pas genieten!

Maar goed, die foto’s dus. Afgedrukt omdat ik het leuk vind dat de jongens iets tastbaars hebben om te bekijken. Maar foto’s uitzoeken en laten afdrukken, dat is wel even een dingetje. Ik doe het lekker makkelijk hoor, alles 10×15. Afdrukken en opbergen. In zo’n map met van die insteekhoesjes. Inplakken of een digitaal album maken? Het moet wel leuk blijven hè? Anders ben ik niet te genieten.   

Sanne Vels

Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost