Heavenly birthday

Kornjum, augustus 2018

Lieve Luca,

Vandaag is de dag waarop je geboren bent en dag de erna ben je naar je hemelse papa gegaan.
De gedachte aan jou maakt me intens verdrietig en tegelijk bijzonder blij en dankbaar. Je weet zelf niet wat voor impact je hebt op mijn leven. Je hebt me leren stilstaan bij het moment. In het ‘nu’ te leven. Te kijken naar de dingen waar ik anders aan voorbij zou gaan. Ieder jaar mogen we op jouw verjaardag extra bij je stilstaan. Stilstaan bij het verdriet, het missen van jou binnen ons gezin en bij wat je ons gegeven hebt. Vreugde, liefde en bijzondere momenten.

De 20 weken echo zette ons leven compleet op zijn kop. Zonder het veilige huisje in mijn buik zou je niet lang kunnen leven. Alsof een boksbal mijn hoofd raakte zat ik beduusd voor me uit te staren en de tranen liepen over mijn wangen. De woorden van de echoscopist vergeet ik nooit meer. Wat je ook had, je was welkom, hoe kort jouw leventje ook mocht zijn. Max Lucado verwoordt het mooi:

You’re valuable because you exist. Not because of what you do, but simply because you are.

Jouw leven in mij mogen dragen is het zwaarste dat ik ooit heb gedaan. Tegelijkertijd voel ik een diepe dankbaarheid die niet te omschrijven is. Ik was verdrietig, maar in plaats van mij af te vragen ‘waarom ik?’, voelde ik me vereerd dat God jouw kwetsbare leven aan mij toevertrouwde. Aan ons toevertrouwde. We leven in een gebroken wereld, waar nog pijn, verdriet, lijden en ziekte is. Het enige dat jij nodig had, was liefde. Dat kon ik je geven, heel veel. En dat zou ik je geven zolang je bij ons was.

Ik ben geen sterke moeder en ik heb God gesmeekt of je bij ons mocht blijven. Toch heeft God ons de kracht gegeven om écht te genieten van jouw zwangerschap. Dag voor dag, week voor week, maand voor maand. Iedere echo zagen we je ‘iets’ doen. Plassen, duimzuigen, slikken, allemaal dingen die je niet zou kunnen. Je bent in mijn buik mee geweest naar ons geliefde Vlieland. Je maakte me elke ochtend wakker door tegen mijn linkerzij te trappen en je reageerde op de stem van je papa. Allemaal kostbare herinneringen die je ons gegeven hebt.

De dag brak aan dat je geboren werd en wat keken we ook naar jou uit. Ik wilde je voelen, aanraken, knuffelen en koesteren. Ik wilde je zo graag ontmoeten, al vond ik het ook wat spannend. De bevalling zou je misschien niet overleven. Mijn moedergevoel zei dat ik je nog heel even levend zou zien. 9 maanden in de buik en 18 uur daarbuiten heb je aan ons gegeven. Een groot cadeau. We hebben je mogen knuffelen, je geluidjes mogen horen, je liefde mogen geven. Lieve Luca, in jouw korte leventje heb je alleen maar liefde gekend. Je bent voor altijd ons 3^e kindje, ons dappere ventje. Maak er een feestje van in de hemel. Dan eten wij een taartje op jou!

Knuffel van mama

Foto: Hipster Mum, Unsplash

Martine Hartog-Eysink

Mama van 5, waarvan Jezus voor 2 zorgt, chronische bekkeninstabiliteit, (on-)beperkt creatief, houdt Jezus, van de natuur, verse thee mét chocola en een goed boek.