-
10 jul 2021
-
Blogs, Moederschap, Puber
-
door Jonathan Pellegrom
-
3 comment
Heeft jouw puber jou wel nodig?
Geloof je mij als ik je vertel dat jouw puber op dit moment meer dan ooit verlangt naar de relatie met jou als moeder?
Misschien is jouw puber je al voorbijgeschoten in de lengte. Ziet hij of zij er aan de buitenkant al volwassen uit. Praat je puber met een onrealistische mate van zelfvertrouwen alsof hij exact weet hoe de wereld in elkaar steekt. Misschien voel je de afstand ook fysiek. Loop je tegen gedrag aan waarin hij zich afzet tegen jou als moeder. En worstel je met hoe je nu tot je puber kan doordringen als hij of zij weer opnieuw ongeïnteresseerd met z’n ogen rolt als je jouw punt duidelijk wilt maken.
Je vraagt je waarschijnlijk af: heeft mijn puber mij eigenlijk nog wel nodig?
De afgelopen 12 jaar waarin ik fulltime mocht investeren in de levens van jongeren op straat, heeft deze vraag voor mij duidelijk beantwoord. Jouw puber heeft jou meer dan ooit nodig!
Zodra een kind een puber wordt, staat z’n hele leven letterlijk op losse schroeven. Hormonen vliegen door het lichaam heen, de hersenen ontwikkelen in een razendsnel tempo, het gevoel van identiteit ligt volledig ‘under construction’. Alles wat bekend, veilig en normaal was is opeens anders.
Meer dan ooit heeft jouw puber in deze tijd van onzekerheid de relatie met jou nodig, en is dat hetgeen waar hij of zij ten diepste naar verlangt. Wat ze ook aan de buitenkant laten zien.
Ik weet hoe lastig het is als je te maken krijgt met een afstandelijke houding. Straatjongeren zijn meesters in je op afstand houden. Maar soms in een unieke situatie, krijg je een blik in hun echte hart en verlangens. Pas geleden had ik zo’n moment. Ik was in gesprek met een jongen die ik al een tijdje ken. Opeens vroeg hij: ‘He Jonathan, stel je voor dat iemand jouw kinderen bedreigt. Zou jij jouw leven voor hen geven?’ Verrast antwoorde ik hem direct zelfverzekerd: ‘Natuurlijk! Dat zou ik direct doen.’ Terwijl de jongen goedkeurend knikte kwam er opeens een onzekere glans in zijn ogen. Terwijl zijn stoere houding verdween vroeg hij mij met een kwetsbare stem: ‘En voor mij? Zou je jouw leven voor mij geven?’
Wat een vraag! Eigenlijk stelde hij mij de vraag: Hoeveel ben ik waard voor jou? Wil jij echt voor mij gaan?
In het dagelijks leven loop ik tegen zijn afstandelijke houding aan. Zijn schijnbaar onverschilligheid, alsof niets hem interesseert. Maar diep in zijn hart wil hij niets liever dan dat ik in zijn leven aanwezig ben als persoon die écht om hem geeft, in hem gelooft en voor hem blijft gaan. Onvoorwaardelijk.
Ik weet niet hoeveel of weinig afstand jij ervaart naar jouw puber.
Ik weet niet tegen welk gedrag je aanloopt in je relatie met hem.
Maar ik weet wel dat jouw puber jou meer dan ooit nodig heeft in deze fase van zijn leven en dat hij (of zij) ten diepste verlangt naar de relatie met een van de belangrijkste personen in het leven: jij als moeder.
Dus als je straks weer doorklikt naar de volgende webpagina hoop ik dat je de rest van deze dag en alle verdere dagen die nog gaan komen beseft: wat jouw puber ook laat zien aan de buitenkant, jij bent als moeder een van de belangrijkste personen in het leven van jouw puber. Zijn of haar verlangen is die échte hart tot hart relatie met jou! Onvoorwaardelijk!
Hoi! Ik ben Jonathan, teamleider van Youth for Christ Rotterdam. En ook spreker en auteur voor Youth for Christ Nederland. Al ruim 12 jaar werk ik met straatjongeren in Rotterdam en ben ik betrokken bij kerkelijk jeugdwerk, jeugdzorg en pleegzorg. Ook ben ik schrijver van de boeken ‘(P)ubergeschikt’ en ‘De 5 gewoontes’. Ik ben getrouwd met Jeanine en vader van drie dochters. Ik sport veel, doe aan outdoor survival en breng graag tijd door met goede vrienden. Het is mijn passie een man naar Gods hart te zijn en impact te maken met mijn leven. Check voor meer info www.jonathanenjeanine.com
3 Reacties
Comments are closed.
Dit had ik echt even nodig. God dank voor het laten zien! Want wat kunnen we die pubers vaak achter het behang plakken. Ongelofelijk! Maar we gaan door!!!
Ik ben vast niet de enige moeder die dit schrijft maar ik heb je blog met tranen in mijn ogen gelezen. Vandaag nog tegen mijn 18jarige dochter gezegd: volgens mij kan jou helemaal niks schelen, je gaat elk weekend naar feestpartijtjes, zit alleen maar de hele dag op je mobieltje en zodra ik het college geld en je gala jurk voor je betaald heb, hou je je gelijk niet meer aan de standaard huis regels die ik met je heb gemaakt.Ik wilde dit echt niet als een verwijt gebruiken want ik heb de jurk met alle liefde betaald maar soms sta ik verbluft van mijn dochters houding en uitspraken “dan heb je pech gehad” “dikke pech voor jou” “mongool” etc.. dan denk ik: is dit het meisje die me zondags een dikke knuffel gaf als ik haar ophaalde bij de zondagsschool in de kerk? Zodra ik soms eens goed laat merken dat ze me gekwetst heeft dan komt ze naar me toe en zegt ze “mama doe niet zo, het spijt me” .. en dan denk ik: jaja het zal wel, sluw vosje wat je bent. Ik merk anderzijds aan heel veel dingen dat ze mijn bevestiging nodig heeft. Maar het vergt veel wijsheid om te weten hoe je hiermee om moet gaan. Ik hoor mijn moeder zeggen: “Volhouden, het gaat voorbij, jij was ook niet de makkelijkste en nu kan ik mij geen lievere dochter wensen” .. hier hou ik me aan vast ..
Bedankt voor je mooie blog, het herinnerd me aan de liefde die echt niet tevergeefs is
Dank voor deze mooie reactie! Liefde is nooit tevergeefs.