Heibel in de tent

Onze stemmen worden luider, de woorden onvriendelijker. Waar ging het eigenlijk over? Het feit dat ik daar niet meer op kan komen, zegt genoeg. Het enige wat ik me nog herinner is dat ik me eenzaam voelde, het gevoel had er alleen voor te staan.

Het huis voelt op die dagen als een krappe tent met stuiterende kinderen, speelgoed en bergen was. Als mijn man thuiskomt uit zijn werk, ben ik moe en heb ik het gevoel dat hij denkt dat het hier allemaal op rolletjes is gelopen. Perfecte basis voor een conflict.

Voor je het weet vecht je elkaar de tent uit.

Het is als glijden van een glijbaan: gemopper mondt uit in beschuldigingen, beschuldigingen brengen verwijdering en uiteindelijk voelen we ons allebei alleen en niet gezien. De weg naar boven is lastiger, maar als we elkaar vinden, dan voelen we ons verbonden met elkaar. We maken deel uit van hetzelfde team. Samenwerken, volgens mij zijn we daarvoor gemaakt.

Dat lees ik ook in Genesis, waar God zegt: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’

Als God de mens gemaakt heeft, zegt Hij voor het eerst in het scheppingsverhaal dat iets niet goed is: ‘Het is niet goed dat de mens alleen is.’ De mens is geschapen naar Gods beeld, en God leeft binnen een netwerk van relaties. De mens is gemaakt om over de aarde te heersen en voor haar te zorgen. Het Hebreeuwse woord dat vertaald wordt als ‘heersen’, betekent ‘actief samenwerken met God’.

We zijn gemaakt om samen te werken met God. En het was niet goed dat Adam dit in zijn eentje deed. Met andere woorden: het was goed, krachtig, als hij zijn roeping samen met Eva ging doen. God maakte Eva zodat ze konden samenwerken.

Als die samenwerking niet lekker loopt, stoot je snel je koppen tegen elkaar zoals in een kleine, krappe tent. Wanneer wij echter leven om van betekenis te zijn voor de ander, dan zetten we onze haringen wijder. Is er letterlijk meer ruimte, kunnen we meer van elkaar hebben.

Zo nu en dan is er nog steeds heibel in de tent. Voor ons een teken dat we weer even af moeten stemmen. Praten over wat ons bezig houdt, waar we voor willen gaan en hoe we een sterk team kunnen zijn. Als we verbonden zijn, begrijp ik waarom hij moet bellen tijdens het eten, nog voor irritatie opkomt. En hij maakt een complimentje over heerlijk spelende kinderen alsof hij niets gezien heeft van de ontplofte woonkamer vol speelgoed. Ik voel me geliefd. Volgens mij zijn we hiervoor gemaakt.

 
Deze column komt uit het #Powerbook ‘Maskers af’. Het #Powerbook is een boek met eerlijke columns over het moederschap, inspirerende artikelen over opvoeden en relaties, plus input voor je geloofsleven. Het komt twee keer per jaar uit. Het #Powerbook ‘Maskers af’ is nu nog te koop via de webshop, dus klik snel op de button hieronder als je meer van dit soort fijns wilt lezen!

Schaf het #Powerbook Maskers af nu aan!

Sanne Vels

Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost