Het is hier geen hotel
‘En begint ze ook al wat te puberen?’, vraagt ze met een glimlach. Ik zit op een soort van barkruk aan tafel tegenover de mentor van mijn dertienjarige. Ik heb net gehoord hoe goed mijn dochter het doet op school. Dat haar cijfers top zijn had ik al uit de mond van mijn puber gehoord en kunnen verifiëren bij Grote Broer Magister (info komt overeen: check!). Maar dat mijn puber haar plekje in de klas helemaal gevonden heeft, vind ik erg fijn om te horen. Ze kletst graag met vriendinnen, flierefluit wat door de aula in de pauze. Bij het relaas van de mentor, is het net of ik met mezelf 25 jaar terug in de tijd ga.
‘Nou ja, mijn man en ik hadden het er toevallig vorige week nog over dat we nu wel echt een puber in huis hebben. Het was eerder nog gewoon gezellig, maar ze heeft nu af en toe van die buien….’, antwoord ik lachend. ‘Grappig dat je dat zegt, dat hoor ik vaak rond deze termijn. Je merkt dat ze geland zijn op de middelbare school, ze weten hoe alles werkt, voelen zich een stuk groter. Het is net of er dan ruimte komt om thuis echt puber te zijn.’
Ah gelukkig, mijn dochter ontwikkelt zich keurig ‘volgens het boekje’. Net als haar bevalling en haar eerste twaalf levensjaren dat deden. Een aantal maanden terug kregen we het Handboek voor beginnende puberouders: Tis hier geen hotel van een bevriend stel dat hun pubers al succesvol heeft grootgebracht. Mijn man heeft hem al bijna uit en ontdekte dat pubers houden van hangen, hangen en hangen, dat ze graag tosti’s bakken en zich regelmatig gedragen als een gast in een vijfsterrenresort.
Dat hadden wij ook opgemerkt. Dochterlief hangt op de bank met BFF Iphone en Tiktok. Ze ligt op een onopgemaakt bed in een muffe slaapkamer met een drietal verdwaalde sokken op de grond, vijf amper gedragen shirts over haar bureaustoel en kijkt Tiktok. Het enige vrijwillige loopje dat ze doet is naar de trampoline: dansjes opnemen voor Tiktok. Een en ander afgewisseld met een zo snel mogelijk verdwijnende selfie met filter voor Snapchat of een oldschool berichtje via Whatsapp.
De tiener zegt: ‘Is goed’ als ik vraag brood uit de vriezer te halen en blijft zitten. Ze bakt tosti’s als ze na het 5e uit is en laat vervolgens het tosti-apparaat met plakkerige kaasresten en broodkruimels op het aanrecht liggen. Ze moppert en zucht als de rode O in de maand zit en kan haar zusjes dan niet luchten of zien. Behalve de baby dan. Die kan niks verkeerds doen en krijgt kusjes en aandacht tot en met.
Volgende week ga ik het ook doen. Zeven dagen lang. In de zon nog wel: bofkont dat ik ben! Hangen op een ligbedje bij het zwembad, hangen op een handdoekje op het Spaanse strand en hangen op het balkon met een zoete roman met goede afloop. Eten zonder te koken, af te ruimen en af te wassen en slapen als een malle, als de baby meewerkt (ik reken er niet op, kan het altijd meevallen). Ik ben benieuwd hoe zo’n leven me bevalt. Tis daar wél een hotel. Welcome to my life!
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:
Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers