Het perfecte stel

Dateverhalen, ik smul ervan! Een aantal vriendinnen zit midden in de datefase. Het levert uren aan gespreksstof op. Passen ze bij elkaar of niet? Is het slim om vaker af te spreken of toch afscheid te nemen van die knappe vent? Na een avondje thee, chocola en uitgebreide analyses over verschillende persoonlijkheden, rijd ik terug naar huis. Het is al laat, ik tel hoeveel uurtjes ik nog kan slapen voor de peuter zijn dag begint. Mijn lief slaapt vast al.

Mijn lief. Hij is al lang in mijn leven en dat voelt als een vanzelfsprekendheid. Stel je voor dat ik hem nu pas was tegengekomen. Ik zie het voor me en grinnik bij de gedachte. Hij begint kaal te worden, zou dat geen afknapper voor me zijn geweest? Hoe zouden wij onze afspraakjes aanpakken? Zouden we doorgaan voor een volgende date? Passen wij eigenlijk bij elkaar? For life? Help! Dat is nog eens een grote beslissing. Vooraf haast niet te overzien toch?

In gedachten verzonken rijd ik over een bijna lege snelweg. Het perfecte stel, bestaat dat eigenlijk wel? Op de momenten dat er heibel in de tent is en de verbinding ver te zoeken is, zijn wij het in ieder geval niet.

Toen ik het laatste seizoen Boer zoekt vrouw keek, bleef er één zinnetje nog lang door mijn hoofd spoken: ‘Tja als het gevoel er niet meer is, dan kun je beter ophouden’. Oef. Is dat zo of geldt dat tot een bepaald aantal weken of jaren? Eerlijk gezegd had ik de status qua gevoel in ons huwelijk op bepaalde momenten florissanter ingeschat.

In mijn ooghoek verschijnt een bord met daarop mijn woonplaats, bijna thuis. Ineens vraag ik me af waarom al deze vragen door mijn hoofd gaan. Ik word er haast onzeker van. Ik sla rechtsaf en neem de afslag naar huis. Dan besef ik opeens: het is niet de vraag of we bij elkaar passen, maar hoe we bij elkaar passen. Na de geboorte van de oudste, bijvoorbeeld, moesten we elkaar echt weer opnieuw zien te vinden. Hoe moesten we communiceren? Op welke manier konden we onze aandacht verdelen? Wat was er nodig om je gezien en geliefd te voelen door de ander? Het was een zoektocht. Alsof ons leven was gereset en we alles opnieuw moesten uitvinden.

Opgelucht haal ik adem. Misschien is dat het: we gaan samen op reis door het leven. En ja, dat is soms spannend. Maar hé, we hebben besloten altijd samen te blijven zoeken naar de weg. Soms zijn er hevige discussies over de route. Op andere momenten vind ik het maar gedoe dat samenwerken. Maar samen kom je wel op plekken waar je in je eentje nooit zou komen. En als we onderweg op een uitkijkpunt staan met een mooi vergezicht, weet ik dat ik de allerbeste reisgenoot ter wereld heb. Samen komen we er wel uit.

Met een glimlach denk ik aan het gesprek van vanavond. Over flirten, afspraakjes maken, de spanning en de vragen die het met zich kan meebrengen. Getrouwd zijn is zo gek nog niet. Met een gevoel van dankbaarheid rijd ik de straat in en parkeer ik de auto voor de deur. Stilletjes kruip ik in bed. Naast mijn maatje voor het leven, hier ben ik thuis.