Het smalle pad van dankbaarheid

Door Mariska Jongebreur

Vandaag een gastblog van Mariska uit Ouderkerk aan den IJssel. Ze is getrouwd, 40 jaar en moeder van twee jongens van 16 en 13 jaar. Ze leeft met de houdings- en bewegingsstoornis cerebrale parese. In dit blog vertelt ze over hoe ze niet alleen haar beperking ziet, maar ondanks verdriet ook zegen ervaart en hoe ze heeft geleerd dankbaar te zijn met de kleine dingen.

Vanaf mijn geboorte kamp ik met de aandoening cerebrale parese. Door zuurstofgebrek is een deel van mijn hersenen beschadigd. Daardoor ontstond er een houdings- en bewegingsstoornis, die naarmate ik ouder word, steeds meer merkbaar is in pijn en verminderde belastbaarheid.

Vooral de linkerkant van mijn lichaam is aangedaan. Hier heb ik een hoge spierspanning en daardoor ook spasmen. Tot voor kort liep ik met een stok. Nu heb ik voor de langere afstanden een rolstoel.

Invloed op mijn geloofsbeleving

Terwijl de jaren verstreken, voelde ik mezelf in het verleden steeds meer gebroken. Op de middelbare school werd ik gepest en had ik moeite om de groep bij te benen. Ik zag mensen om me heen die in mijn ogen het volle leven konden omarmen en ik moest door mijn chronische aandoening steeds een stapje terug doen.

Ik kon nooit echt meedoen met het leven zoals mijn leeftijdsgenoten dat hadden. Ik werd boos en gefrustreerd. Ik wilde ertegen vechten en mezelf bewijzen. En zo raakte ik nog vermoeider dan ik al was. God was degene waar ik terecht kon met mijn verdriet. Waar ik mijn tranen kon huilen. Door de jaren heen heb ik geleerd dat Hij nooit meer van me vraagt dan ik aankan. Bij Hem hoef ik mezelf niet te bewijzen. Bij Hem mag de lat omlaag. Of ik mag er lachend onderdoor lopen. Ik ben goed zoals ik ben.

Niet hetzelfde als andere moeders

Mijn twee jongens van 16 en 13 jaar zijn allebei met de keizersnede geboren. Ik had niet voldoende kracht voor een normale bevalling. De jongere jaren van mijn jongens waren pittig en toch heb ik er zo van kunnen genieten. Ze hebben mijn leven verrijkt. Ik ben altijd volledig thuis geweest bij hen. Daardoor kon ik mijn eigen tijd indelen en tijdens hun middagdutjes kroop ik ook mijn bed in.

Toen ze eenmaal naar school gingen werd het wat makkelijker. Wel heb ik veel verdriet gehad van het feit dat ik niet alles met hen kon doen wat ik andere moeders zag doen. Een dagje weg of lekker ravotten en voetballen zat er voor mij niet in. Nog steeds rouw ik daar nog wel eens over. Bij een chronische aandoening hoort ook chronische rouw over de dingen die je niet (meer) kunt. En dat ervaar ik vooral in het moederschap heel sterk. Ik ben er wel altijd heel open over geweest. Ook over het verdriet dat ik niet altijd met hen kon doen wat ik wilde doen. Nu de jongens ouder zijn zien ze feilloos wat mij moeite kost en bieden ze hun hulp aan. Dat maakt me zo dankbaar.

In de woestijn is God erbij

Ik ben nooit boos geweest op God. Ik had wel heel veel vragen en ik heb moeten leren dat God van mij houdt met mijn beperking erbij. Om te leren lopen, fietsen, schrijven en zwemmen heb ik heel veel moeite moeten doen. Het ging nooit vanzelf. Ik denk vaak aan de Israëlieten die uit Egypte geleid werden. God had hen via een veel kortere, makkelijkere weg kunnen sturen, maar voor hun bestwil stuurde Hij hen door de woestijn. Er zijn veel periodes in mijn leven geweest die voelden als een woestijn. Het was zwaar en het was keihard werken, maar God was er altijd bij en zoals Hij de Israëlieten vormde in de woestijn, zo heeft Hij ook mij gevormd. Door tranen, pijn en frustratie heen. Misschien wel juist omdat het allemaal niet zo makkelijk ging. Dat zie ik nu ik erop terugkijk. Ik heb leren leven mét mijn vragen, wetend dat God mij draagt en geborgenheid biedt.

Mijn beperking herinnert me er nu ik ouder ben steeds aan hoe nodig ik God heb. Vroeger wilde ik dat niet zien. Ik wilde mezelf bewijzen en vechten voor mijn plek in de maatschappij. Ik leer mijn beperking steeds meer omarmen en daarin op te zien naar God. Er is een bereidheid gegroeid om mezelf klein en zwak te voelen en God daarin toe te laten. In mijn zwakheid is Hij sterk.

Kostbare momenten met God

De dagen zijn soms leeg en stil. Zeker nu de jongens ouder worden. Maar daardoor heb ik ook zoveel kostbare momenten met God. Ik heb een nieuwe weg gevonden waar ik mijn voeten op kan zetten als het leven zwaar is en de dagen grauw en donker zijn. Dat is het pad van dankbaarheid. Een smal pad soms. Moeilijk te vinden tussen al het struikgewas van pijn en vermoeidheid door. Maar ik kies ervoor om het pad steeds weer op te zoeken. Omdat het mijn leven lichter en leuker maakt. Iedere dag zit boordevol met geschenken die God ons geeft. Zijn gunstbewijzen zijn daadwerkelijk elke morgen weer nieuw.

Gebed voor de toekomst

Lang heb ik gehoopt en gebeden dat mijn lichamelijke situatie beter zou worden. Dat verlangen heb ik niet meer. Ik bid om een leven wat vrucht draagt doordat God erin aanwezig is. Hoe mijn situatie ook is. En juist in mijn tranen en in mijn pijn, in mijn worstelingen en twijfels is God zo aanwezig. Hij stelt het op prijs als ik mijn hart eerlijk aan Hem laat zien. Tot op de bodem. Daar toont Hij nieuwe wegen om te bewandelen. En voor mij is dat vaak de eenvoudige weg van rust en stilte. Maar het is goed, omdat Hij er altijd bij is.

Dankbaarheid

Ik ben dan ook dankbaar voor mijn kopje koffie in de morgen, onze kwetterende parkieten, de jolige gekkigheid van onze jongens, de zorgzaamheid van Maarten, mijn man. Voor het gewone leven, het alledaagse. Dat ik het leven van nu kan leven. Dat zijn dingen die mijn leven de moeite waard maken. En het is elke dag weer aan mij de keuze of ik ze wil zien.

Dankbaarheid is een beetje als het aansteken van een kaars in een donker kamer. Het lijkt heel klein, maar het licht van de kaars heft de diepste duisternis op. Zo is het ook met het zoeken naar dingen om dankbaar voor te zijn. Het helpt om de donkerheid te verjagen en je te richten op de aanwezigheid van de Allerhoogste.

Wil je meer verhalen lezen van moeders over zegen en dankbaarheid in allerlei omstandigheden? Vanaf 9 mei is ons nieuwe #powerbook Zegen & Dankbaarheid te koop! Je kunt hem hier alvast bestellen.