Hoe motiveer je jouw puber tot verandering? 

Heb je jezelf wel eens afgevraagd hoe je het gedrag van je puber succesvol kunt bijsturen? Misschien loop je tegen woede-uitbarstingen op. Of lijkt het alsof je puber maar niet te motiveren is. Misschien maak je jezelf zorgen over risicovol gedrag waar ze naartoe aan het bewegen zijn. Hoe kan je nu op een goede manier reageren op al deze typische pubereigenaardigheden?

Ik weet nog goed dat ik mijzelf deze vraag regelmatig stelde in mijn werk onder jongeren op straat. Dan was er weer dat moment dat ik een jongere probeerde te motiveren om een volgende stap te gaan maken in zijn opleiding, terwijl hij mij, onderuit gezakt op de bank, aan zat te kijken alsof ik het meest saaie onderwerp dat er bestaat aan het bespreken was. Of al die momenten waarop gasten met elkaar op de vuist gingen, en ik me afvroeg hoe ik hen zou kunnen overtuigen hun conflicten op een betere manier op te lossen.

Eén van de dingen die mij hierin het meest geholpen heeft was de ontdekking van de verborgen kracht van sturen vanuit identiteit. Wat ik daarmee bedoel?

De kracht van sturen op identiteit

Het is erg lastig om verder te groeien dan het beeld dat je van jezelf hebt. En het is nog lastiger om je te gedragen als iemand van wie je overtuigd bent dat je het niet bent. Wat je over jezelf gelooft, bepaalt de keuzes die je maakt. Hoe je jezelf ziet, heeft effect op wat je wel en niet doet. Vanuit je identiteit kom je in actie. Je hebt niet veel keus. Het is gewoon wie je bent. En dat geldt ook voor jouw puber.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik opnieuw een ruzie aan het oplossen was waarin de grootste en sterkste jongen van onze jongerenactiviteit een paar rake klappen had uitgedeeld aan een van zijn vrienden. Terwijl we samen even naar buiten waren gegaan, vermeed hij schuldbewust mijn blik, en zag ik dat hij zich innerlijk voor aan het bereiden was op mijn ‘preek’ over zijn gedrag, hoe boos ik zou zijn en de consequenties van zijn vechtpartij. Maar ik besloot het over een andere boeg te gooien. Terwijl onze ogen elkaar vonden zei ik tegen hem: ‘Wat er net gebeurde is echt niet oké. God heeft jou heel sterk gemaakt. Maar je moet deze kracht niet gebruiken om je vrienden te slaan. Je moet deze kracht juist gebruiken om je vrienden te beschermen.’ Stomverbaasd keek de jongen mij aan, en het innerlijke pantser dat hij van binnen had opgezet om zich klaar te maken voor mijn reprimande verdween als sneeuw voor de zon. Met een schittering van trots in zijn ogen zei hij: ‘Oké, dat is goed man.’

Ging vanaf dat moment alles goed?

Deelde hij nooit meer een klap uit? Natuurlijk wel. Maar ik zag dat dit de start was waarop er langzaam dingen begonnen te veranderen. We bevestigden hem steeds opnieuw in zijn identiteit: jij bént sterk, en gebruikten die overtuiging om zijn gedrag bij te sturen: ‘Gebruik die kracht voor de goede dingen’. Zodra je tegen jouw puber zegt: ‘Dit is niet wie jij bent. Ik wéét wie jij bent, en jij gáát voor de dingen die je wilt. Jij bent een van de meest intelligente jongeren die ik ken.’ Of vul hier maar in wat je wilt.

Zie je het verschil?

Als je jouw puber wilt motiveren tot verandering betekent dat niet dat je hem vanuit schuldgevoel of ontevredenheid in beweging wilt zetten. Probeer je kind juist te bevestigen in wie ze nu al in potentie zijn. De persoon zoals God hen ziet. Wat zou er gebeuren als jouw puber op deze manier naar zichzelf gaat kijken?

Maar wat kunnen je hier concreet mee?

Ik wil je graag de volgende uitdaging meegeven: probeer de komende zeven dagen eens de zin: ‘Dit mag je niet doen’, te veranderen in ‘Dit is niet wie jij bent’. En maak je klaar om de verborgen kracht van sturen vanuit identiteit in praktijk te zien. 

Deze blogs verschenen deze week ook: