-
05 jul 2022
-
Bemoediging, Blogs, Rust & Balans
-
door An Oniem
-
0 comment
Honkballen met God
Oké, oké, ik geef het toe: ik ben moe. Ik ben op. De reden? Een gezin met drie dochters van kleuter tot bijna-puber, mijn man en ik die allebei een baan hebben én een opleiding volgen, het huishouden, grote verbouwingen, hobby’s en andere sociale verplichtingen.
Ik probeer echt alle ballen hoog te houden en eerlijk gezegd ben ik verbaasd dat het al zo lang goed gaat. Dat het nog allemaal lukt ook. Afgezien van het huishouden dan, want het lijkt hier 24 uur per dag alsof we net verhuisd zijn en alle rommel die nu rondslingert nog een vaste plek moet krijgen.
Nu, aan het einde van het schooljaar, merk ik dat we als gezin echt op zijn. Als ik moet huilen om stomme reclames, is dat een ‘red flag’. De meiden hebben ook een kort lontje, slapen slechter, en ook wij hebben veel te weinig geduld, waardoor we hier nogal eens botsen en schreeuwen naar elkaar. Iets wat ik verschrikkelijk vind.
We praten er wel over met het hele gezin. We weten allemaal dat schreeuwen een uiting van onmacht is, en dat het niet betekent dat we niet van elkaar houden. We zoeken oplossingen om met boosheid om te gaan, zoals het aangeven dat je een time-out wilt, als je aanvoelt dat je zó boos bent dat je even niet weet hoe je dit op een gezonde manier kunt uiten. Onze dochters geven dit heel goed aan. Door met hun handen een T te maken. Dan móet iedereen dit respecteren en even stil zijn… Even een adempauze inlassen, even nadenken over je gedachten en wat er binnen in je omgaat, over wat er nu eigenlijk echt speelt áchter de boosheid…
En dan is het een zondagochtend. Doordat mijn man wisselende diensten heeft, moet ik regelmatig in mijn eentje met drie kinderen naar de kerk. Iets wat op zich prima te doen is, vooral door de crèche en kinderkerk. Wat ben ik ontzettend dankbaar voor de mensen die zich voor onze kids inzetten! Maar zo aan het einde van het schooljaar, nu we allemaal moe en aan vakantie toe zijn, kan ik het niet meer opbrengen om iedereen op tijd in de kleren te hebben en naar de kerk te gaan.
Dus gaan we vanochtend niet. Terwijl ik weet dat dat uurtje in de kerk mijn oplaadpunt is. Terwijl we het zo belangrijk vinden om niet alleen God, maar óók de kerk een onderdeel te laten zijn van de opvoeding. Ik weet dat God er niet over oordeelt. Dat ik Hem ook prima thuis kan ontmoeten. Maar op de een of andere manier, lukt me dat bijna niet thuis. Er is momenteel te veel afleiding, ter zijn e veel prikkels en ik heb veel te weinig energie om mijn aandacht erbij te kunnen houden.
Ik probeer een weg te vinden in mijn schuldgevoel. Het gevoel dat ik als moeder tekortschiet, dat ik mijn opleiding minder snel afrond dan de bedoeling was, dat mijn man en ik op het moment best wel langs elkaar heen leven (wat geen afbreuk doet aan hoeveel we van elkaar houden gelukkig) én schuldgevoel over dat we even niet naar de kerk gaan.
Moeders om me heen vragen regelmatig hoe ik het allemaal doe. Hoe ik zoveel ballen tegelijkertijd in de lucht kan houden.
Het antwoord is simpel:
Dat kan ik helemaal niet!
Wat ik eigenlijk moet doen? De ballen nog een tikkie hoger schoppen, hup, richting de hemel. God staat daar vast met een honkbalhandschoen klaar, om al mijn ballen op te vangen en als aanvoerder even de leiding te nemen in dit spel van opvoeden, moeder zijn, studeren en echtgenote zijn. Dat doet Hij vast met een glimlach om Zijn mond.
Deze vakantie maar eens een bal meenemen en flink oefenen.
Hi! Ik ben An. An Oniem. Je raadt het al, ik ben niet een bepaalde persoon. Ik vertegenwoordig alle moeders die hun eerlijke, kwetsbare verhaal willen delen maar om persoonlijke redenen niet met naam en foto in beeld willen. Kwetsbaarheid is goed, maar kent ook zijn grenzen. Ik bescherm die grenzen.
Omdat Power to the Mama’s erin gelooft dat het delen van de kwetsbaarste verhalen toch helpend en helend kan zijn, ben ik in het leven geroepen. Ik deel in alle anonimiteit en meer dan integer het verhaal dat ook gehoord mag worden. Heb je zelf zo’n verhaal dat je wilt door mij wilt laten delen? Mail dan naar an@powertothemamas.nl (Je mail wordt alleen gelezen door Daniëlle Koudijs)