Hormonsters in aantocht

‘Maar mam, ik wéét gewoon niet wat er is…,’ jammert mijn oudste hardop.

Ze duikt met een hoofd als van een platgestampte oorwurm onder haar dekbed. Het lukt haar niet om me te vertellen wat haar zo boos en verdrietig maakt.

O boy, o boy, de hormonsters….

Als een colonne stille mieren sluipen ze ons huis binnen. Ze nemen in het geniep intrek in haar hoofd en laten haar kennismaken met de eerste verschijnselen van de first world puberproblems. De kennismaking met gevoelens waarbij je niks van jezelf snapt en het liefst boos onder een dekbed wegkruipt. Langzaamaan nemen ze bezit van dat kleine lijfje, dat – in mijn ogen – gisteren nog zo vredig in haar witte wiegje lag te slapen. Dat lijfje dat nog maar zo pas leerde rollen, kruipen, lopen, rennen, fietsen en zwemmen. Dat lijfje dat ik nu ook stilaan lichamelijk zie veranderen. En dat lieve, stralende gezichtje, waar nu dus zo af en toe een chagrijnige, boze kop op staat.

‘Lieverd, vertel ’t me dan gewoon. Je weet toch dat je alles tegen me mag zeggen. Ik word toch niet boos?’

Als ik mijn negenjarige op schoot neem, komt het hoge woord er hortend en stotend uit. ‘Ik snap die moeilijke rekensommen niet. Die met die min honderdtallen. Zoals 134-65,’ zucht ze.

Ik slaak een zucht van verlichting. Ik had me al voorbereid op een ingewikkeld gesprek over meidenvenijn en pesterijen of zoiets.

‘Heer, dank u, het is maar een moeilijke rekensom,’ verzucht ik in stilte.

‘Het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een hormonster, het is een fase.’

Deze inmiddels bekende quote in opvoedland, dringt mijn hoofd binnen en geef ik alvast een draai die past hij de nieuwe situatie. Vooral een houvast voor mijzelf.

Om haar (en mijzelf) zo goed mogelijk voor te bereiden op deze ontwikkeling, lezen we sinds een paar weken samen het boek ‘Alleen voor meisjes’*. Een fijn boek waar de veranderingen tijdens de puberteit en de ontwikkeling van seksualiteit vanuit Bijbels oogpunt duidelijk worden beschreven. Het sluit door de herkenbare verhalen en heldere uitleg goed aan bij de belevingswereld en het niveau van jonge meiden. Voor mij ook een prettige leidraad, zodat ik zeker weet dat ik niets over het hoofd zie, want ik doe flink mijn best om dit onderwerp al vanaf de geboorte in te bedden in de opvoeding.

Een nieuwe fase
Wat staat me nog te wachten? Ik sta aan het begin van een tijdperk van waar ik nu nog geen flauw benul heb waar ze gaat eindigen. Ik ben nog maar een ‘newbie’ en moet het gaan ervaren en over me heen laten komen. Thank, God! Ik mag haar loslaten en Hem biddend toevertrouwen. Dit te weten en haar bij Hem te brengen is voorlopig genoeg. Meer dan.

Ik ga het leren, hoe dan ook. Net als dat zij over een poosje komt te weten en gaat begrijpen dat het antwoord op die som 69 is.

*’Alleen voor meisjes’ is geschreven door Judith Janssen-van den Barg en is bedoeld voor meisjes van 9-12 jaar. Er is ook een variant voor jongens verschenen, getiteld ‘Alleen voor jongens’.