Ik geloof dat ik maar eens met de billen bloot moet

Nou daar zit ik dan. Met een iets minder grote zwemband over m’n broek dan een paar maanden geleden. Maar nog steeds zet een randje vet de knoop van mijn broek op spanning. ‘Goed gedaan hoor, ik vind het zo knap van je.’ Ik hoor het dagelijks. En ik? Ik ben tevreden met hoe ik er uitzie, maar niet met het eindresultaat. Nog steeds 10 kilo boven het gewicht dat gezond voor mij is.

Ik verloor in een paar maanden tijd behoorlijk wat kilo’s. Ik woog ruim 90 kilo toen ik startte en nam me voor om door te gaan tot ik een gezond gewicht had. 78 kilo is dat niet, voor het kleintje van 170 cm dat ik ben. Een te hoog vetpercentage. En… ik blijf nog steeds niet van ongezond lekker eten af. Persoonlijk vind ik het alles behalve knap wat ik heb gedaan, ik at gewoon een stuk appeltaart en een oliebol op z’n tijd. Wat is dat toch met mij?

1 koekje
Ik pijnig mijzelf soms tientallen keren per dag: waarom kan ik dit niet, ik hou het toch niet vol, dit past niet bij mij, ik heb vandaag al de hele dag gezond gegeten, 1 koekje maakt toch niet zoveel uit? Ik vraag me af wat mijn hemelse Vader er van vindt dat ik zo tegen mijzelf praat. Vaders willen denk ik niet dat hun kind zo hard is voor zichzelf. Mijn lichaam is een tempel, geen afgod.

Redelijk slank
Komende maand staat het thema rentmeesterschap centraal. Ik geloof dat ik maar eens met de billen bloot moet (die zijn tenminste redelijk slank ;-)). Schrijven heeft me altijd al goed gedaan. Misschien helpt het me om een blog bij te houden over hoe het me vergaat met mijn gezonde levensstijl. Rentmeester zijn over mijn eigen lichaam én geest. Leef je (gezond) met me mee?