Ik luister niet meer
Daniël komt enthousiast door de schoolpoort naar me toegelopen. Hij overhandigt me zijn boekentas, die ik vervolgens over mijn schouder slinger. ‘Zie je de afkeurende blik in de ogen van de andere moeders? Ze vinden het vast belachelijk dat jij de boekentas van je 7-jarige zoon nog voor hem draagt’, hoor ik iemand in mijn oor fluisteren. Ik kijk om me heen en zie dat de klasgenootjes van mijn zoontje inderdaad zelf hun rugtas dragen. ‘Maar hij is zo tenger en zijn tas is best zwaar’, sputter ik aarzelend tegen. De stem lacht me vierkant uit: ‘Dat geloof je toch zeker zelf niet.’
Later die middag is Daniël hondsbrutaal tegen me. ‘Dat boeit me niks’, roept hij boos en hij kijkt me uitdagend aan. Waar het over ging, weet ik al niet meer. Maar wat ik me wél herinner, is de bekende sluwe stem die me fijntjes duidelijk maakt dat ik gefaald heb: ‘Tjongejonge, niet bepaald zoals het hoort, hè. Je hebt vast iets niet goed gedaan in zijn opvoeding. Hij luistert voor geen meter naar je.’
Twijfel bekruipt me.
Moet ik misschien toch strenger zijn? Stel dat hij later ontspoort, dan is het míjn schuld.
Ik bal mijn vuisten. ‘En nu is het afgelopen. Ik heb er schoon genoeg van!’ schreeuw ik uit. Wees gerust: ik roep dit niet tegen mijn zoontje. Maar tegen de vijand, die mij met zijn leugens onderuit probeert te halen. Die mij, en vele andere moeders, wil laten geloven dat ik niet goed genoeg ben en dat andere moeders het beter doen. En ons met veel plezier inpepert dat we keer op keer de mist in gaan.
Dat moet nu maar eens afgelopen zijn. Ik besluit om niet langer te luisteren, stop mijn oren dicht en richt mijn blik op God. Hij kent me en weet dat ik het moederschap soms best ingewikkeld vind. Maar Hij weet ook dat ik mijn best doe en dat is genoeg. Zoals ik van mijn kind houd, ongeacht hoeveel fouten hij maakt of hoe brutaal hij soms is, houdt God ook van mij. Ik mag Zijn kind zijn. En gelukkig mag ook ik fouten maken van mijn hemelse Vader, sterker nog: Hij heeft ze mij allang vergeven. Door het offer van Zijn Zoon.
Als ik Zijn woord lees en goed naar mijn hart luister, hoor ik Zijn liefdevolle aanmoediging: ‘Je doet het prima, lieve mama.’
Hoor jij het ook?
Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog