In 10 minuten

“Hebben jullie nog vragen over haar rapport? Is het allemaal duidelijk?”
We knikken allebei instemmend. “We zijn blij dat het zo goed gaat op school en dat ze het fijn heeft in de klas,” antwoord ik.

We zitten tegenover de juf van onze 9-jarige tijdens het tweejaarlijkse rapportgesprek. In de tien minuten die volgen, vertelt juf over de scores van de afgenomen cito’s. Niet dat haar en ons die cijfers wat interesseren, maar ja: “Het moet”. Juf geeft met enige schroom aan dat het rekenen een niveautje lager uitvalt dan de vorige keer en dat ze dit met onze dochter heeft besproken.

“Heeft ze hier thuis ook iets over verteld?”, vraagt juf belangstellend. We kijken elkaar vragend aan. Nee, ons binnenvettertje heeft ons hierover nog niet geïnformeerd. Als ik een kwartiertje later thuis ben, vraag ik het. “Hoe vond je het gesprekje vorige week met de juf? Wat heeft ze tegen je gezegd?”

Met rode konen komt het hoge woord eruit. Ze vindt die lagere score zelf niet zo’n issue, maar was bang ons teleur te stellen.

Bam, die zit. Alsof ik een fikse knie in mijn maag gebeukt krijg. Failed. Ongeschikt. Wat gebeurt hier? De tranen branden in mijn ogen. Heb ik haar niet voldoende duidelijk gemaakt hoeveel ik van haar houd? Dat ik haar liefheb, ongeacht wat ze presteert?

Ik sluit haar in mijn armen en kruip heel dicht tegen haar aan. En in tien minuten zeg ik het. Dat ons die scores niks kunnen schelen. Dat je best doen het enige is wat telt. Of je nu een l+, l, ll, lll, lV of V scoort. Of je nu de sterren van de hemel danst of net zo’n stijve hark bent als je moeder.

Ik druk haar op het hart dat er één ding is dat ze nooit mag vergeten. Dat wij van haar houden om wie ze ís, niet om wat ze kán. Ook al zijn we daar nu blijkbaar in tekortgeschoten. En gaan we dat ongetwijfeld nog vaker doen.

Terwijl de tranen inmiddels over mijn wangen rollen, probeer ik haar te overtuigen van het aller-, aller-, allerbelangrijkste: Dat God onnoemlijk veel van haar houdt. Hij kijkt niet naar groene, oranje of rode blokjes, maar ziet een innig geliefde dochter. Een prachtige meid die Hij maar al te graag bij Zich wil hebben.

Lieve juf, dank u wel voor alles wat u haar leerde dit schooljaar en voor het 10-minutengesprek van vanavond.

Vooral voor het tweede gesprek dat ik had. Met mijn dochter op schoot.

Foto: Unsplash