In His Presence, rust vinden bij God

Bianca van Creakip deelde dit prachtige blog met ons. Over God die haar knock-out sloeg. ;-)

Het was afgelopen zomer dat ik kennismaakte met een nieuw concept. We waren met ons gezin en een gedeelte van onze kerk op de New Wine zomerconferentie in Biddinghuizen. Ik heb overigens die combinatie van namen altijd wel toepasselijk gevonden 😊. En nee, er wordt niet alleen maar wijn gedronken. Nou, oké. Als je elkaar ’s avonds opzoekt op je veldje, de koffie en koek zijn verorberd, de jongste kinderen in hun slaapzakken liggen en de oudere kinderen onderweg zijn naar de dixies voor tandenpoetsrituelen of een meet & greet met andere pukkelige en giechelende pubers… dan ontstaan er gesprekken, worden er spelletjes gespeeld bij citronella-kaarslicht en komt er echt wel een flesje wijn op tafel. Maar dit is niet waar het over zal gaan in dit stukje. Dit stuk zal gaan over rust, die gevonden werd op een pop-up camping van zo’n 6000 mensen.

Ik was er zoals ik al schreef met vrienden, bekenden en kerkgenoten. Een fijne week waarin God helemaal centraal staat. Eigenlijk een week werken aan je band met God. Dat is mooi. Dat is intensief. Dat is soms confronterend. Dat is zeker ook wel eens vermoeiend.

Op zo’n conferentie is elke dag namelijk tot aan de rand gevuld. Er zijn ochtend- en avonddiensten en in de middag kun je hart ophalen aan workshops, lezingen en seminars. ’s Avonds zijn er ook nog optredens van cabaretiers, wordt er muziek gespeeld of draait er een film. Bomvolle dagen. En dan hebben we het nog niet over de programma’s voor kinderen en de 12+.

Uiteraard ben ik vrij om te doen wat ik wil. Maar toch. Ik ben er niet voor niks. Zo’n week biedt veel stof tot nadenken, diepe gesprekken, soms tot in de late uurtjes. Daarin kan ik gelukkig zelf kiezen voor wat ik op dat moment nodig heb.

Het programmaboekje of de app is de cadans waarop iedereen die week leeft. In dat bewuste programmaboekje was dit jaar een nieuw onderdeel toegevoegd. Het heette In His Presence. De inhoud van het programma was voor mij wat zweverig; een uurtje stil worden met als doel om tot rust te komen, ruimte voor bemoediging, een losse opzet. De enige ingrediënten waren twee muzikanten en een paar manden met lege briefjes en pennen.

Mwah dacht ik, zo aan het begin van de week. Niks voor mij. Ik ben door mijn reformatorische achtergrond altijd al wat op mijn hoede voor van die vreemde vage dingen en de Heilige Geest. (Zometeen gaan ze wat geks doen, ja je weet wel…., tongentaal of vallen ze in de Heer ofzo. Of nog erger, misschien overkomt het mij wel!!)  Nou ja, dat dus hè… Daar moet ik dus echt niet heen. No way! dacht ik.

Van vrienden hoorde ik dat ze het erg fijn vonden. En naarmate de week vorderde hoorde ik ook dat er steeds meer mensen bij kwamen. Opvallend veel jongeren wisten naarmate de week vorderde, de tent te vinden ondanks hun eigen flitsende programma.

Wat doen ze daar nu eigenlijk? vroeg ik toch wat nieuwsgierig geworden. “Tja,” was het antwoord, “niet zoveel eigenlijk. Je komt er helemaal tot rust.” Maar jullie doen niks? “Eh, nee, eigenlijk niet. Je zingt mee, als je zin hebt, je zakt lekker onderuit in de zitzakken of buiten de tent op het gras. Je sluit je ogen en wordt gewoon stil. En dat is het. En ja, als je het gevoel krijgt dat je iets moois mag zeggen tegen iemand, dan schrijf je dat op zo’n briefje en mag je dat geven.”

Okee… Nou leuk, was mijn antwoord. – En ik dacht, niks voor mij.-

Maar toen. Het programma en de korte nachten (eigen schuld) braken mij op. En zo gebeurde het dat ik door een lezing heel verdrietig werd. Ik heb in de stilte van onze tent liggen janken, verzwolgen door mijn eigen strijd. Ik heb geroepen waar God nu was! Leeg en moe, dat was ik. De één na laatste dag brak aan en ik was er klaar mee. Ik zag Hem niet.

Shoppen
Een lieve vriendin ging nog even naar de boekenkraam en zei dat ze daarna het ‘In His Presence’ ook wel eens wilde proeven. En toen ik meeliep om te gaan shoppen, bekroop mij het gevoel dat ik mee moest gaan naar die stiltetent. Wat kan mij het ook schelen dacht ik door de vermoeidheid geslagen, en ik ging mee.

We kochten nog snel een beker koffie (dan val je vast niet in de Geest, dacht ik) en liepen naar de tent die volstroomde. Hij puilde uit, maar iedereen kreeg een plekje. De gitaar werd even gestemd, de ‘leiding’ vertelde vooraf wat ‘spelregels’ en het begon. Ik zette me schrap en dacht, kom maar op. Klinkt niet alsof ik heel relaxt was hè?

De eerste liederen werden ingezet. Wat houd ik van muziek! Voor mij is zingen echt twee keer bidden. Wat een mooie sfeer ontstond daar. De zang, de rust, de vriendelijkheid. Dat vooral was zo goed.

Het was gewoon mooi, echt. Ik kwam daar zo snel tot rust! En zo vloog het uur echt om. Aan het einde vertelde de zangeres dat ze nog een lied zou zingen, maar dat je mocht gaan als je wilde. Ik werd op mijn schouder getikt en kreeg te horen dat ik maar even moest blijven zitten. ‘Ik heb het gevoel, dat het lied voor jou is,’ zei iemand tegen mij. Vooruit, dacht ik. Een voorzichtige kriebel in mijn buik van onzekerheid, van ‘controle houden alsjeblieft’, maakte zich van mij meester.

‘Beautiful girl, I see you, I am near you, I want you to smile again’

Knock-out, 1-0 voor God

Daar was Hij, in die rust. Net toen ik niks meer te bieden had. Op dat moment wilde Hij mij laten zien dat Hij mij wel ziet. Dat Hij van mij houdt.

Je kunt het natuurlijk wel raden, dan houd ik het ook niet meer droog. Hij is er wel! En Hij heeft mij ook nog gehoord. Echt gehoord. En nu krijg ik ook nog rechtstreeks antwoord terug. Dat gevoel is eigenlijk onbeschrijfelijk.

Maar helaas… zoals dat met alle bijzondere dingen en geloofsdingen gaat, vervaagt het zo snel. Wat moet God toch een onnoemelijk geduld met ons hebben. En dit is waarom ik dit met jullie wil delen.

God laat zich vinden in de stilte en de rust

Je leest dat Jezus ook vaak de stilte zocht. Zoek ook maar eens op hoe vaak het woord ‘rust’ voorkomt in de Bijbel. God heeft er zelfs een hele dag voor gemaakt.

Rusten is belangrijk voor het welzijn van je lichaam, maar net zo belangrijk voor het welzijn van je geest. En ik ben er ontzettend slecht in, realiseer ik me terwijl ik deze zinnen type. Heel slecht. Ik kan allerlei excuses aandragen, iets met werk, gezin, etc. Het lijkt soms alsof ik dat allemaal belangrijker vind dan tijd inruimen voor mijn Maker. Maar dat is het niet. Het is gewoon moeilijk. God wil een relatie. Geen éénrichtingsverkeer. Ik weet het. Een valkuil en ik val er steeds weer in.

Tijd om in beweging te komen dus!

Maar wanneer dan? Ik ken mezelf. Voor het slapen gaan heeft geen zin. Dat eindigt steevast in een half afgemaakt gebed omdat ik in slaap val. ;-)

Maar overdag zijn er echt wel wat momenten die ik redelijk op de automatische piloot doe. Waarbij ik best even mijn gedachten een andere kant op kan sturen, kan focussen op Hem. Volgens mij zit daar de winst. Hier komen ze:

• Tijdens het was opvouwen
• Op de fiets
• Onderweg naar mijn werk, in de auto.
• Terwijl ik naar muziek luister
• Tijdens het stofzuigen
• Onder het wandelen
• Of het schoffelen
• je eigen inbreng

Mijn actieplan is dat ik tijdens deze punten ga proberen naar Hem te luisteren, of gewoon eens wat te babbelen en tot rust te komen aan Zijn voeten.

Met een open hart en open handen. Dan vind ik rust in Hem.

‘O, mijn ziel, zoek uw rust alleen bij God. Van Hem verwacht ik alles. Hij is werkelijk mijn rots en bevrijder, Hij is als een burcht voor mij, niets krijgt mij uit mijn evenwicht. God zorgt voor mijn redding en redt ook mijn eer. Hij is mijn sterke rots. Alleen bij God kan ik altijd schuilen. Hij beschermt mij. Volk, stel altijd uw vertrouwen alleen op Hem. Vertel Hem alles en houd niets voor Hem verborgen. Bij God kunnen wij altijd schuilen. Hij beschermt ons.’

‭‭Psalmen‬ ‭62:6-9 Het Boek

In onze gemeente zijn we na de zomervakantie zelf gestart met ‘In His Presence’. Ja zo, kan het dus gaan met deze dame…

Het zijn elke keer mooie avonden waar vriendelijkheid, muziek, bemoediging, rust en gebed hand in hand gaan. We zijn elke keer blij verrast hoeveel mensen er weer zijn en ervoor kiezen om even een moment afstand te nemen van alle dag. Ben je hier ook benieuwd naar, iets voor jouw eigen gemeente of wil je meer informatie? Mail mij (Bianca) gerust via creakip@gmail.com