In kleinheid en in grootsheid
Vandaag vertelt Esther Kouw (coach en eigenaresse van www.praktijkderooz.nl) ons over het kloosterleven en hoe trouw monniken zijn in dat wat ze doen. Een discipline die Esther zelf ook zo zou willen beheersen.
Dit jaar heb ik een groot Benedictijnse klooster in Duitsland bezocht. De bekende benedictijnse monnik en schrijver Anselm Grun woont in dit klooster. Iedere keer vind ik het bewonderingswaardig om de monniken te zien en te horen zingen. Het heeft iets heiligs. Ik kan met enige jaloezie kijken naar hoe zij rustig een dienst binnenwandelen, zonder haast. Al hun werk leggen ze keer op keer neer om zeven keer per dag de Psalmen te zingen. Minder jaloers ben ik op het tijdstip van de eerste dienst in dit klooster. Deze begint namelijk al om 05.05!
Maar hoe heerlijk lijkt het mij om, met een groep mede levensreizigers, mee te deinen op het ritme van de dag. Om te leven in saamhorigheid en een duidelijke roeping te hebben. Omdat het leven in klooster vaak wat achter de schermen plaatsvindt, kan het leven in het klooster snel geromantiseerd worden. Ook ik maak het denk ik in mijn gedachten vaak iets mooier dan de werkelijkheid is. In het boek “Hunkeren naar Rust’ verwoordt Abt Ab Langlet van de St. Benedictusberg daarover;
“Dat wij zo’n pakje aanhebben, dat heeft niets te betekenen. Een monnik is eigenlijk helemaal niets bijzonders. Een monnik is een mens als iedereen. Een mens zonder pretenties. Een mens die voor God staat en weet wat hij voor God waar is, in zijn kleinheid en in zijn grootheid. Benedictus schrijft in zijn Regel: “Laat ze niet menen dat ze iets bijzonders zijn.” Je geeft wat je bent en je geeft wat je kunt, en dat is heel wat en heel belangrijk, maar tegelijkertijd maar een vonkje van het geheel. Als je dat beseft, kom je tot de waarheid van jezelf en dat is een enorme stijging.”
Toch blijf ik monniken en monialen (de vrouwelijke variant) zeer bijzondere mensen vinden. Ze zijn trouw aan wat zij doen, voor God. In al hun eenvoud, rust, nederigheid, aandacht en standvastigheid stralen ze grootsheid uit. Al zou ik maar iets van deze grootsheid kunnen uitstralen, dan heb ik mijn roeping gevonden.
Door: Esther Kouw
Esther geeft ons nog een aantal praktische handvatten als het gaat om trouw zijn in ’t kleine:
Trouw zijn in aandacht
De dingen die je doet zijn waarschijnlijk belangrijk genoeg. Anders zou je ze niet doen. Zorg er dan ook voor dat je je aandacht erbij houdt. Met je kinderen spelen, je kinderen verzorgen, het huishouden. Doe deze dingen met oprechte aandacht, daarmee eer je God. ‘Alles wat wij doen, doen wij om God te eren,’ is één van de leefregels van de monniken.
Trouw zijn in je verantwoordelijkheden
Dit gaat erom dat je jezelf serieus neemt en de dingen niet buiten jezelf legt. Dat je de schuld niet geeft aan je omstandigheden, je werk of je familie. Maar dat je kijkt naar de keuzes die jij zelf maakt, waar jij dus zelf verantwoordelijk voor bent. Dit geldt zeker ook in het klein: Welke keuze maak je ten aanzien van je tijd? Doe je alles snel of kies je ervoor om minder te doen zodat je het op een rustiger tempo kunt doen?
Trouw zijn in je ritme
‘Tussentijd’ hebben is belangrijk. Dit betekent dat je zo nu en dan op je dag of in je week tijd inplant waarin je niks hoeft. Gewoon even tijd voor jou, zonder getouwtrek van kinderen, werk of andere verplichtingen. Tijd om even op adem te komen, om even niets te moeten en te ontspannen. Tijd om na te denken, dingen te laten zakken. En tijd om deze tussentijd trouw aan jezelf, gelijk weer in je agenda te plannen.
Ben je nou geïnspireerd door de rustgevende weergave van het kloosterleven en ben je benieuwd of je hier iets van in je eigen leven kunt inpassen? Esther organiseert in oktober een kloosterretrâite speciaal voor moeders! Klik hier voor meer info: http://www.praktijkderooz.nl/Retraites/3-daagse-retraite/
