In twee werelden
Mijn twaalfjarige dochter loopt trots achter de kinderwagen met haar pasgeboren zusje en ik wandel ernaast. Op naar het centrum om schoolspullen voor de middelbare school te kopen. In gedachten zie ik mezelf 25 jaar geleden als beginnend en verlegen puber met mijn moeder ronddwalen op de Schoolcampus van de V&D.
Allemensen, waar is de tijd gebleven?
Gewapend met een ellenlange lijst vinken we schriften (klein, groot, lijn en ruit), kaftpapier, geodriehoek, rekenmachine, passer, potloden, pennen, gum en puntenslijper af. Als mijn babymeisje ontwaakt, duiken we het overdekte terras op voor thee, cola en appeltaart en ga ik de newborn voeden.
Het contrast was nog nooit zo groot. Ik sta aan de vooravond van een puberavontuur en ben tegelijkertijd net moeder geworden van een ukkie dat ik leer kennen. Het liefst had ik deze mijlpaal van mijn oudste groots gevierd in een leuke Nederlandse stad inclusief lekker eten en een hotelletje. Samen uitgebreid shoppen en mama-dochter dingen doen. Maar dat gaat nu even niet met mijn pas bevallen status. Dus het wordt simpel shoppen bij de Hema en cola en appeltaart bij het plaatselijk café.
En dat is óók goed, zeg ik tegen mezelf. Ik probeer het stemmetje dat dit niet goed genoeg is te negeren. Want ik doe wat ik kan in deze situatie. Ik sta immers in twee werelden. Het ene moment voed ik een baby en verschoon ik een spuitluier. Het andere moment shop ik met de puber, kaft ik boeken en ontcijfer ik Magister.
Leven in twee werelden is zowel heerlijk als lastig. Gelukkig heb ik daarbij hulp van een papa. Rondsjouwen bij krampjes of tijd doorbrengen met de grotere meiden… hij draait zijn hand er niet voor om. En er is een Papa boven. Hij ruilde het hemelse voor het aardse en weet als geen ander hoe het is om te leven in twee werelden. Wat een geruststellende gedachte. De dag met Hem beginnen en tijdens spagaatmomentjes schakelen naar mijn hemelse hulplijn is daarom het beste wat ik als mama kan doen voor mijn puber, basisschoolmeisjes én baby. Moeder zijn is soms een wereldse opgave, maar tegelijkertijd de mooiste baan van de wereld!
Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers
Hoi Esther wat herkenbaar wat je schrijft! Ben zelf moeder vsn 4 kids van 13, 12, 9 en 11 maand. Dus 2 puberjongens in huis en een dochter op de basisschool. En een zoontje van 11 maand die de wereld(je) aan het ontdekken is (wel wat verschillen natuurlijk maar ik snap het contrast en het schakelen)
Groeten Petra
Bijzonder, hè, zo’n gezin, maar het maakt ook erg genieten en dynamisch!
Wat mooi wat je schrijft over dat God Zelf weet hoe het is om in 2 werelden te leven! Hier ook 2 pubers en een meisje van 1,5 jaar. Dus zo herkenbaar wat je schrijft! (Ook over dat je deze mijlpaal graag anders had willen vieren) Het is inderdaad iedere keer schakelen. Maar je doet het goed, je doet wat je kan en dat is genoeg!
Dank je wel voor je lieve reactie! Leuk om te lezen dat het ook herkenbaar voor je is!