‘Het liefste zou ik twee Esthers hebben.’ Interview met Esther Kaper

Onlangs sprak ik Esther Kaper, auteur van de boeken Hot Issues en Mama’s eerste stapjes. Esther is 33 jaar, getrouwd met Job en moeder van twee kinderen: Abel en Juda. Ze is journalist en programmamaker van o.a. de EO-programma’s De Kist en Adieu God?. Daarnaast is Esther sinds kort ook politica. Met Esther sprak ik over wat zij belangrijk vindt, wat haar bezighoudt en hoe zij haar tijd indeelt. Iets wat voor een bezige bij zoals zij soms best lastig is.

“Klop je even op het raam als je er bent?” lees ik nadat ik de auto heb geparkeerd. Ik moet er stiekem wel om lachen. Dit is duidelijk een appje van een moeder waarbij de kinderen net op bed liggen. Ik klop netjes op het raam en Esther doet open. Voor mij staat een vrouw met een brede glimlach en een vrolijke stem. Met een kop koffie in mijn hand neem ik plaats op de bank. Esther nestelt zich naast mij in een heerlijke stoel. Het voelt alsof ik hier al jaren over de vloer kom, maar eigenlijk ken ik Esther helemaal niet zo goed. Haar tweede boek Mama’s eerste stapjes heb ik thuis in de kast liggen. Ik las het een half jaar nadat mijn oudste geboren werd. Het is een mooi en eerlijk boek over haar eerste jaar als moeder. Een jaar waarin ze ziek werd, met zichzelf geconfronteerd werd en ook opnieuw prioriteiten leerde stellen. Het was een pittig eerste jaar, maar wel een jaar dat haar heeft helpen kiezen voor dat wat haar hart sneller laat kloppen.

Rentmeester in eigen huis
“Veel van deze meubels zijn tweedehands,” vertelt Esther als ik haar zeg dat ik haar huis zo gezellig vind. “Mijn ouders hadden het vroeger niet breed. Ik hecht dan ook niet zo aan spullen. Helemaal niet aan nieuwe spullen. Daarbij zijn er zoveel goede, mooie en bruikbare spullen te koop op Marktplaats en in kringloopwinkels. Ik vind het niet nodig nieuwe spullen te kopen.” Daar heeft ze een punt. Daarnaast is het natuurlijk ook veel beter voor het milieu als we hergebruiken, voeg ik toe. “Precies, ik geloof dat de aarde en alles wat daarop aanwezig is, door God aan ons is gegeven. In bruikleen als het ware. Wij zijn de rentmeesters die ervoor mogen zorgen en dat maakt dat ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel heb. Het maakt me ook onrustig, want zoals we de aarde de afgelopen honderd jaar aan het leegtrekken zijn, is schandalig. Ik doe daar, net als wij allemaal, zelf aan mee, maar ik ben me steeds meer bewust van de kleine veranderingen die ik kan doorvoeren om mijn voetafdruk te verkleinen. Kopen op Marktplaats of in de kringloopwinkel is daar een voorbeeld van.”

Er lekker tegenaan bemoeien
Gedurende het gesprek kom ik er al gauw achter dat Esther een idealist is. Ze heeft een duidelijke visie op het zijn van een goede moeder, een goede collega en het leven van een goed leven. Naast idealist is ze ook een realist en een perfectionist. Een combinatie die elkaar vaak bijt. “Als je een idealist bent en een perfectionist, dan zie je ook alles wat imperfect is. En dat is zo vermoeiend. Als ik bijvoorbeeld televisie kijk en iemand z’n haar zit raar, dan moet ik daar weer iets van zeggen. Dan zit Job naast me te mopperen ‘luister gewoon naar wat die persoon aan het vertellen is!’ Mijn omgeving en ik hebben op dat soort momenten dan echt last van mezelf,” vertelt ze mij al lachend. “Nou is dit natuurlijk een overdreven voorbeeld, maar ik wil ook niet onverschillig zijn. Het is belangrijk je stem te laten horen. Toen ik twintig was stoorde ik mij ontzettend aan seksistische reclames. Waarom worden vrouwen overal op zo’n platte manier afgebeeld? In mij ontstond een woede vanwege deze onrechtvaardigheid. Dus ik moest er ook echt iets mee en ging ik erover bloggen om een tegengeluid te laten horen.”

Esther geeft nog een paar voorbeelden van het gevoel iets te moeten met dingen waar ze onrecht bij voelt. Ik vraag haar of ze daarom geïnteresseerd is geraakt in de politiek. “Ik denk zeker dat het één van de redenen is waarom ik nu actief ben bij de ChristenUnie. Het is voor mijn gevoel nu gerechtvaardigd dat ik me overal tegenaan mag bemoeien, haha. Want dat verwachten mensen ook van me.”

De weg naar de Tweede Kamer
Esther vertelt me dat ze in politiek geïnteresseerd raakte door gesprekken met politici voor de programma’s Adieu God? en De Kist. Een gesprek met Annemarie Jorritsma heeft haar verlangen om politiek actief te worden aangewakkerd. “Ik moest haar ruim anderhalf jaar geleden eens interviewen en was zo onder de indruk van wat ze deed. Er gebeurde iets heel raars in mijn hart. Ineens dacht ik: dit wil ook! Ze zei: ‘er moeten mensen zijn die verantwoordelijkheid nemen voor het besturen van dit land. Om beslissingen te nemen en knopen door te hakken. Om beschikbaar te zijn.’ Dat sprak mij enorm aan. Want ik kan blijven klagen over de dingen waar ik het niet mee eens ben, of ik kan er wat aan gaan doen.

En toen zij vertelde dat haar man thuis is gebleven bij de kinderen op het moment dat haar carrière een vlucht nam, dacht ik: als zij dat kan, dan kan ik dat ook! Dat gesprek was het startpunt van mijn politieke ambities. Ook vind ik het belangrijk dat de christelijke visie wordt gehoord in het politieke debat. We zijn als christenen een minderheid, wat ervoor zorgt dat politieke ontwikkelingen worden gedomineerd door de grote, voornamelijk seculiere partijen.”

Met bewondering luister ik naar Esther haar verhaal. De passie voor mensen, de passie voor het werk dat ze doet als journalist en tv-maker, de passie voor het geloof en de passie voor haar gezin is voelbaar tijdens het gesprek. Maar ik ben ook kritisch. Want ik weet ook dat de ChristenUnie een goede balans in gezinnen heel belangrijk vindt en daarin wil investeren. Dus allemaal super tof Esther, maar hoe ga jij dat dan doen met jouw gezin als het zover komt dat je een actieve rol krijgt binnen de Christen Unie en jouw werkplek Den Haag wordt?

Combinatie werk en gezin
“Ja dat is natuurlijk wel iets waar we het over hebben gehad. En als het echt zover komt dat ik de Kamer in ga en in Den Haag moet gaan werken, dan zal Job minder gaan werken of thuis blijven. Mijn gezin staat op nummer één. Ik kan mijn werk pas doen (of het nou mijn huidige baan is of als politica) als het thuis goed geregeld is en mijn relatie goed zit. Daar zit de eerste prioriteit en is ook een voorwaarde vanuit de ChristenUnie. De vraag ‘hoe zou je het thuis regelen, werd gesteld tijdens de sollicitatieprocedure,” verklaart Esther.

Bij de ChristenUnie volgt ze nu de masterclass en werkt actief mee aan de campagne. Ze staat op nummer 28 op de lijst en ook al is de kans klein dat ze nu al in de Kamer komt, haar ambitie is om dat over vier jaar wél te bereiken.

Prioriteiten stellen
Momenteel is het leven van Esther vol maar niet té druk. “Het liefste zou ik twee Esthers hebben,” gaat ze verder, “eentje die fulltime bij de kinderen is en eentje die al die andere dingen doet. Maar dat kan niet. En misschien herken jij dat wel (want Esther weet dat ik ook een bezige bij ben met een hoofd vol plannen en ideeën), maar dat vind ik zo irritant, dat je niet alles kan doen. Maar het is zo. En dat heb ik ook wel geleerd toen ik na de geboorte van Abel zo ziek ben geworden. Ik kan niet alles, dus moet ik prioriteiten stellen. Super lastig, maar wel belangrijk.”

Dit herken ik inderdaad super goed. En prioriteiten stellen is lastig als je alles leuk vindt. Wat dat betreft doen Esther en ik eigenlijk wel hetzelfde als ze vertelt hoe haar prioriteitenlijstje eruit ziet. “Het allerbelangrijkste is dat het met mij en mijn gezin goed gaat en mijn relatie in balans is. Het gaat heus niet altijd over rozen, maar het moet wel goed zitten. Dan komt het werk dat goed moet gaan. En als er dan nog ruimte is, dan kan er iets anders bij. Dat is nu dan de ChristenUnie. De rest staat op een laag pitje.”

Op de achtergrond klinkt een zachtjes huilende baby. Zoals Esther eerst vol in het verhaal over haar werk en dromen zat, zit zij nu vol in haar moederrol. Haar man is boven, maar hoort de kleine waarschijnlijk niet omdat hij een film zit te kijken. “Ik bel Job even en anders loop ik zelf even naar boven hoor,” zegt zij.

Het gezin als basis
“Thuis is en blijft de belangrijkste prioriteit. Ik merk dat ik iedereen zo graag een stabiele, liefdevolle relatie gun waarin kinderen veilig kunnen opgroeien. Ik ben ervan overtuigd dat we hier als maatschappij veel meer voor kunnen en moeten doen. Daarom investeert de ChristenUnie in jonge gezinnen en willen we bijvoorbeeld relatietherapie terug in het basispakket. Gezonde relaties zijn de basis van gezonde kinderen die als volwassenen zelf weer een nieuw gezin gaan vormen,” onderschrijft Esther haar eigen verhaal. “Soms twijfel ik: is de wereld niet veel te gebroken? Moeten we dit ideaal, dit streven blijven volhouden? Maar ik hoef maar verhalen te horen over de impact van een scheiding en ik realiseer me direct weer dat ik voor gezonde relaties en stabiele gezinnen wil blijven knokken.”

Toen Esther een tijdje geleden aan het lezen was in haar dagboeken uit haar schooltijd, ontdekte zij dat haar liefde voor de politiek al vroeg is aangewakkerd. Ze dacht al vroeg na over wie zij in Nederland aan het roer wil hebben en wat zij belangrijk vindt voor de samenleving. Waar ik op mijn vijftiende in mijn dagboek schreef over die leuke jongen uit de examenklas, schreef zij een verslag over de moord op Pim Fortuin en alles wat daaromheen gebeurde.

Esther de idealist, realist en perfectionist. Ik vind het bijzonder om te horen hoe zij over dingen denkt en hoe zij zich in wil zetten voor deze maatschappij. Rentmeesterschap is niet alleen goede keuzes maken over het besteden van geld en het inzetten van je talenten, maar ook verantwoorde keuzes maken over lange termijn zaken. En dat probeert Esther op alle fronten te doen. Dit interview heeft mij gemotiveerd om eens goed uit te zoeken op wie ik ga stemmen 15 maart, maar ook om God te zoeken en mijn hart te vestigen op dat wat het meest belangrijke is.

Benieuwd naar wat Esther nog meer doet en schrijft? www.estherkaper.nl

Wil je meer zien van de boeken van Esther?  Mama’s eerste stapjes en Hot Issues