Knallende liefde
“Waarom heb je weer zo lang gewacht met Eller in bed leggen? Je weet toch dat hij dan oververmoeid is en niet meer wil slapen.” En dan komt de inmiddels beroemde zin weer: “Ik heb het gevoel dat ik er alleen voor sta. Dat je geen rekening houdt met de kinderen, de kinderen moeten altijd rekening houden met jou.”
Sinds Albert Jan en ik samen zijn, hebben we pas onenigheden gekregen sinds er kinderen zijn. Een paar maanden nadat Noortje geboren was, hebben we zelfs een keer tegenover elkaar gestaan waarbij ik schreeuwde dat het van mij zo niet hoefde. Dat ik dan wel weg zou gaan. Uiteindelijk ben ik gegaan, maar na een wijntje met een vriendin kwam ik ook weer terug.
De woordenwisselingen gaan meestal over onbenullige dingen, maar ze voelen soms zo groot. Ook nu, nu er nog hormonen door mijn lichaam gieren, worden de emoties die ik voel alleen maar uitvergroot. Wanneer een van de kinderen dan niet lekker in zijn vel zit, ik weinig heb geslapen en er emotioneel veel van me gevraagd wordt, kan ik me al ergeren aan de spullen die Albert Jan rond laat slingeren. Dan knallen de woorden al snel door de kamer. We hebben zelfs een woordenwisseling gehad over welke groente Eller in het begin gaat eten en hoe en wanneer we die gaan geven. Nooit gedacht dat zoiets voer voor een ruzie was.
God houdt van jullie. Hij heeft jullie uitgekozen, en jullie horen nu bij Hem. Daarom moeten jullie goede dingen doen: Je moet van harte meeleven met anderen. Je moet vriendelijk voor elkaar zijn, en geduldig. Denk niet aan jezelf, maar accepteer elkaar, en vergeef elkaars fouten. Want Christus heeft ook jullie je fouten vergeven. Maar het allerbelangrijkste is: houd van elkaar. Want liefde maakt van jullie een volmaakte eenheid.
Kolossenzen 3:12-14, Bijbel in gewone taal
Dit is onze trouwtekst. Houd van elkaar, het staat er duidelijk. Maar wat als je die liefde even niet voelt? Zelfs door onbenulligheden zie ik soms niet eens meer waarom ik met Albert Jan ben getrouwd.
Waarom ik na dat wijntje met die vriendin toch naar huis kwam?
Omdat ik begreep dat er in elke relatie momenten of dingen zijn die je moeilijk vindt, ook al zijn het rondslingerende sokken. Wat ik me realiseerde, was dat ik niet wist hoe ik het zonder Albert Jan moest doen. Ik merk in mijn relatie met God dezelfde strubbelingen. Ook dan bedenk ik graag hoe ik het wil en is het frustrerend als Gods plan anders is. Ook naar God kan ik op dat soort momenten boos worden en uit mijn slof schieten. Maar ook zonder Hem zou ik niet willen en kunnen.
Ik heb geleerd om sorry te zeggen en vergeving te vragen. Aan Albert Jan en aan God. Doordat ik mag weten dat God altijd bij mij is voel ik me veilig hierin te stoeien en gaat het in mijn relatie met Albert Jan ook steeds beter. Gelukkig kan ik onze trouwtekst een huwelijk lang meenemen en heb ik hopelijk de tijd om hier nog in te groeien.
Als het dan weer eens knalt, beseffen we allebei eens te meer dat we onze relatie niet voor lief kunnen nemen. Dat we eraan moeten blijven werken. Op het moment dat we nu ruzie hebben, realiseren we ons dat het tijd is om iets samen te gaan ondernemen. Zodat we weer dichter bij elkaar komen en het makkelijker wordt om elkaar te accepteren. Dan knalt het niet meer, maar spat de liefde ervan af.
Mama van één dochter – Getrouwd met Albert Jan – Verpleegkundige – Gestructureerd – Verliefd op Zuid Afrika