Kneedmateriaal
‘Het is inderdaad wel redelijk blauw, ja’, antwoordt mijn man als ik vraag hoe mijn onderrug eruitziet.
‘Blauw?? Mam, het is helemaal páárs, hoor!’, roepen de meiden als ze de plek des onheils aanschouwen.
Toen ik pijn kreeg bij het gebruiken van mijn bovenarm, werd het tijd voor een afspraak bij de fysiotherapeut. De klachten die ik had werden klaarblijkelijk veroorzaakt door spierspanning in mijn schouders en in mijn onderrug.
Mevrouw de therapeut weet er wel raad mee en gaat grondig te werk. ‘We werken hier met harde hand. Het kan best zijn dat je rug straks beurs voelt en dat het blauw wordt,’ krijg ik te horen als ik kronkelend en steunend op de massagebank crepeer. ‘Maar onze ervaring is dat dit het beste werkt om de klachten te verhelpen’.
‘Alles voor het goede doel…’, verzucht ik en zet m’n tanden nog even op elkaar totdat het half uur kneden voorbij is.
Ironisch genoeg komt de tekst ‘Kneed mij, Here God’ (van het liedje ‘Zoals klei in de hand van de Pottenbakker’) meermaals in mijn gedachten tijdens de kneedmomenten. Ik voel me een vaasje worden dat steeds beter in model komt. En na een aantal martelsessies zijn mijn rug en schouders een stuk meer ontspannen en ben ik verlost van mijn problemen.
Als ik terugdenk aan 34 jaar levenservaring ploppen er zomaar wat kneedmomenten op. Drie keer een huilbaby, overmatige stress door werkdruk en verhuizing, ernstige ziekte van- en zorg voor een dierbaar familielid. Zomaar een aantal momenten waarbij ik wel eens gedacht heb dat mijn schouders dit niet meer konden dragen. Het gevoel dat ik gekneveld en geveld werd door de omstandigheden.
Maar dan was daar mijn liefdevolle en geduldige Maker die me aanmoedigde tijdens de kneedsessies. Soms dichtbij, soms verder weg. Hij beloofde:
‘Ook al denk je deze ellende niet aan te kunnen, Ik ben erbij en zie ook het eindresultaat.’
En door de omstandigheden word ik inderdaad een mooiere en stevigere vaas en krijg ik steeds meer inkijkjes in de plannen die Hij voor me heeft.
‘Zullen we nog een keer afspreken over 4 weken?’, stelt de fysio voor. ‘Lijkt me goed, even zo’n APK-keuring’, antwoord ik beslist.
Laat ik ook een APK-tje bij de Vader inplannen, verzucht ik in stilte. Maar niet te hartgrondig, als het U belieft. Bespaar me die paarse rug.
Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers