Knuffels voor twee
‘En knuffelt je dochter Eller veel?’
‘Je dochter vindt het zeker fantastisch, een broertje?’
Hoe vaak ik dit soort vragen heb gekregen weet ik niet meer. Maar op een gegeven moment vond ik zelfs de vraag ‘Hoe is het met Noortje?’ al lastig.
Hoe geef ik aan dat mijn hele gezin op zijn kop staat? Mijn moeder zegt wel eens dat ze bij de oudste het gevoel had vadertje en moedertje te spelen. In mijn geval is dat nu. Ik heb het idee maar wat aan te klungelen.
Als ik foto’s terugkijk van de geboorte van Eller zie ik hoe Noortje hem aait en kusjes wil geven. Nu zie ik ineens een foto die vlak daarvoor is gemaakt. Een verbaasde blik die ook op de volgende foto’s nog niet helemaal weg is. De eerste dagen genoot ze van het helpen, maar na een paar dagen was haar broertje een stom broertje. Toen we weer een beetje een normaal ritme kregen, begon ze weer met knuffelen en kusjes geven.
Het heeft mij bijna twee maanden gekost om te zien dat ze dit juist doet tijdens de momenten dat Eller bij me drinkt of wanneer ik hem op bed leg. Door een te kort tongriempje, waar we pas na vier weken achter kwamen, en een koemelkeiwitallergie zijn dit allebei niet de meest ontspannen momenten. Het lukte me echt niet meer om mijn geduld te bewaren naar mijn dochter toe. Het begon met een snauw, maar al snel was ik al boos nog voor ze bij me in de buurt was.Het duurde niet lang of we zaten in een negatieve spiraal.
Als Albert Jan thuis was, vroeg ik of hij iets met Noortje wilde ondernemen. Als dat niet lukte, ging ik met Eller boven zitten. Al snel stond ik mijlenver bij mijn dochter vandaan. Ik begreep ook echt niet meer hoe anderen dat doen met meerdere kinderen. Pas toen we de oorzaken van de onrust bij Eller doorhadden en hij rustiger werd, zag ik dat mijn worsteling ook de worsteling van Noortje was. We draaien het nu juist om. Wanneer Albert Jan thuis is probeer ik juist wat met Noortje te ondernemen. Ik plan tijd in om te knuffelen en ik laat Albert Jan wat meer momenten stoeien met Eller wanneer de onrust weer even aanwezig is.
Op dit soort momenten, als ik voor mijn gevoel faal, blijf ik het moeilijk vinden om dat bij God neer te leggen. Soms komt er wel een tekst langs waarbij ineens de tranen stromen, maar daarna gaat al snel de deur weer dicht.
‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.’ Mattheüs 11:28
Er zijn een paar mensen die weten hoe het de afgelopen maanden thuis ging. De steun die ze gaven en hun gebed voor ons was superfijn. Maar wat mij uiteindelijk echt heeft geholpen is openheid. Openheid naar mijn man, maar ook naar God. Zeggen dat ik het niet kan. Dat ik in mijn eentje het moederschap niet kan dragen. Dat zeggen geeft rust, en knuffels voor twee.
Mama van één dochter – Getrouwd met Albert Jan – Verpleegkundige – Gestructureerd – Verliefd op Zuid Afrika
Oef wat herkenbaar, voor ons is die periode 6 jaar geleden maar denk er nog regelmatig aan. Gelukkig houden je kinderen er niks aan over. Je faalt niet..
Dank je wel!
Herkenbaar. Onze dochter is 2 jaar en haar broertje 3 maanden en zit nu erg in de fase dat mama alles moet doen en papa niet. Dit komt doordat haar broertje toch veel aandacht krijgt van mama door oa borstvoeding. Zit je als moeder toch in spagaat tussen aandacht verdelen. Mij helpt het om dagelijks even een momentje tijd te maken voor haar als mijn zoon slaapt of mijn man thuis is. Niet altijd praktisch met altijd nog wat te doen in huis, maar het helpt haar wel in het accepteren van haar broertje en het delen van mama. Ook helpen is geweldig en dan gebeurd er ook nog wat ;) Daarnaast is deze leeftijd bekend om peutergedrag en laten we haar ook soms even gillen/drammen/huilen als ze het moeilijk vind en ze gaat dan toch vaak weer lief spelen.
Jullie ook succes en je doet het goed!
Dankje! Jij ook:) powermom!
Dat heb je weer mooi verwoord Marieke. Fijn dat je er zo open over kunt praten. Ik heb nooit beseft dat jullie het zo moeilijk hadden! Gelukkig geeft God altijd leiding en reikt oplossings aan. We hopen en vertrouwen dat het steeds beter zal gaan en heel fijn dat het al stukken beter gaat. Heel veel liefs van mij.
Heel herkenbaar, we hebben een kraamtijd achter de rug met een peuter die compleet overstuur was door komst baby. ‘Peuter’ zal ‘t wel leuk vinden dat de baby er is’ en ‘genieten hoor!’ waren verre van van toepassing. Vanaf ‘t begin openheid gegeven over tobben met gedrag peuter, kregen helaas ook veel onbegrip en opmerkingen over hoe je het wel aan zou kunnen pakken (voor mij suggererende dat het aan ons lag, maar als moeder kun je je nou eenmaal niet in 2en knippen).’Ahhh,’ peuter’ is toch zo lief (dit vertaal ik zelf naar: hoe kan dat nou dat overstuurgedrag!, zal wel meevallen of je begrijpt niet hoe je het aan moet pakken). Gedrag was er ook alleen bij papa en mama, niet als er visite was. Of oma (terwijl ik de héle dag bewust met peuter bezig ben) ‘Kom bij mij maar even bijtanken’. Nou ja, fijn om herkenning in dit blog te lezen en wát een verdriet en frustratie over commentaar uit de omgeving.
Wat vervelend om te lezen. Alles wat je niet hoopt in je kraamtijd. Gelukkig kun je hier wat herkenning in vinden. Heel veel sterkte en hopelijk komen er veel mooie tijden.