4 Reacties

  • Mattanja 24 januari 2019 at 09:10

    Heftig en zo herkenbaar. Mijn strijd tegen de kanker doodziek op een bed in de kamer. Verlanged om te kunnen fietsen al kwam de regen mer bakken uit de lucht… een jaar later fietste ik op mijn elctrische fiets weer. Een enorme wolkbreuk. En waar iedereen wegschoot om te schuilen heb ik me tot op de draad nat laten regenen . Dat nam niemand me meer af!
    Dit zal je je heel lang blijven herinneren deze mijlpaal Martine! Zegen gewenst voor het verdere traject!

  • Maria 24 januari 2019 at 12:07

    Op een bepaalde manier herkenbaar. Het lukt mij om medische redenen, maar een paar keer per jaar om op de fiets te stappen. Maar als het zover is, ben ik zo gelukkig! En het doet je dankbaar zijn voor alles wat je wel kunt, wat een ander misschien als ‘normaal’ beschouwt.

  • Geerte 24 januari 2019 at 15:14

    Fantastisch Martine!

  • Christine 1 februari 2019 at 12:56

    Wauw Martine, wat een fantastisch verhaal en bemoediging. Wat super om je blogs hier te lezen! Ik hoop dat er nog heel veel van deze bijzondere momenten zullen zijn voor jou en je gezin! Liefs Christine

Comments are closed.