Mama met streepjes

‘Je hebt streepjes, mam.’ Mijn jongste dochter kijkt me onderzoekend aan. Met een vragende blik antwoord ik: ‘Waar zie je die dan, meis?’ ‘Daar. Op je hoofd,’ antwoordt ze direct.

In een flits vraag ik me af of ik met een pen ben uitgeschoten of dat ik per ongeluk een veeg modder heb meegepakt. Maar helaas. Ik realiseer het me. Er is geen ontkomen meer aan.

Ik wist het wel. Ze zitten er al best een poos en zijn zelfs met de allerduurste crème niet meer te voorkomen. ‘Dat zijn rimpels, lieverd. Die krijg je als je ouder wordt,’ zeg ik zo neutraal mogelijk.

Ai, beetje jammer dit. Een driejarige die dit al bij me signaleert.

Een paar dagen later heb ik een etentje met een groep meiden uit mijn middelbare school- en studententijd. Een aantal van hen zag ik drie jaar geleden voor het laatst in dezelfde stad en eetgelegenheid. In sneltreinvaart zijn de jaren voorbij gevlogen. We waren druk met de waan van alledag: met zwangeren, moederen, werken, studeren, hobby’s en nog meer. We pakken de draad op waar we destijds gebleven waren. Vol enthousiasme spreken we met elkaar over passies, dromen, hoop en verwachting, maar ook over teleurstellingen, pijn en verdriet.

Ik bespeur streepjes. Ik zie dat ook zij niet zijn blijven steken in een puberlijf nu we allen de 30 gepasseerd zijn. We zijn geen meisjes meer; we zijn vrouw geworden.

Ook ontdek ik innerlijke rimpels. Verdriet, vragen, hobbels, dalen en zorgen zijn ook hen niet voorbij gegaan. En dat laat zijn sporen na. Gelukkig weten we samen heel diep van binnen: in Hem zijn we geborgen.

Als ik de volgende ochtend in de spiegel kijk, zie ik ze weer. Drie diepe groeven in mijn voorhoofd. Ik ben getekend voor het leven.

Maar toch. Ik ben weliswaar ouder geworden, maar ook wijzer. Mijn gezicht is inderdaad niet meer zo fris als dat van een jonge blom, maar ik ben meer in mijn bestemming gekomen en geniet van het leven samen met God, mijn gezin en alle dingen daarnaast. Ik ben gerimpeld en heb kraaienpootjes, maar meer dan ook de vrouw geworden zoals Hij bedoeld heeft.

Laat ze maar komen die streepjes. Ik ben er klaar voor:

‘Let’s stripe and shine!’