Medeweggebruiker, #doeslief 

Als een soort moeder de gans sta ik midden op de weg. Mijn fiets plaats ik demonstratief tussen mijzelf en de auto die eraan komt rijden. Kom maar kuikentjes, steek maar over. Met mijn hand gebaar ik de kinderen dat ze kunnen komen. “Ja, toe maarrr en door, door, door…” Een voor een volgen ze mijn aanwijzingen en bereiken veilig de overkant. Tien minuten later staan we op het schoolplein. Mijn oksels klotsen mijn jas uit.  

Lieve medeweggebruiker: ik leer mijn kinderen om veilig door het verkeer te bewegen. Als je nog niet heel zeker weet wat links en rechts is, als je niet over een auto heen kunt kijken en je sowieso gewoon nog niet goed kunt inschatten hoe hard een auto nou precies rijdt, is dwars door de stad fietsen een hele toer. Geloof me, ik kan het weten als moeder de gans. En jij maakt het me er niet gemakkelijker op. Medeweggebruiker.  

Oen
Als we voorzichtig een bakfiets inhalen en het jou te lang duurt, kies jij ervoor om ons van rechts – via de stoep – in te halen en daarna ineens voor ons langs te schieten. Als mijn oudste een stukje vooruit fietst en even wacht omdat ze de weg toch per ongeluk niet weet, scheld jij haar in het voorbijgaan uit voor oen. Als we met onze hele roedel in een keer willen oversteken (echt, dat is veiliger dan dat ik eerst de één help en vervolgens terugga en de tweede en de derde help oversteken), kijk jij ons vanuit je koekblik ongeduldig aan. Áls je ons al voorrang geeft. Dat je stoer, groot en sterk ingeblikt zit maakt ook direct dat je je eigenaar van de weg voelt. Je hebt er geen boodschap aan dat je over drie meter toch in de rij staat bij dat kruispunt. Jij zit in de auto en dús jij gaat voor. 

Voorrang
Je maakt het echt onmogelijk. Ik beweeg me al roepend en tetterend met mijn drietal door de stad. “Ja, toe maar, het kan!”, “Rechtdoor, rechtdoor, RECHTDOOR”, “over je schouder kijken, wachten, NEE NOG NIET OVERSTEKEN!” En inderdaad drie is niet het meest eenvoudige aantal om te begeleiden terwijl ze allemaal op hun eigen fiets zitten. Maar hé, heb jij ook niet ooit de verkeersregels moeten leren? Rechtdoor op dezelfde weg gaat voor enzo.

Het is ook in jouw belang om niet alleen aan jezelf te denken in het verkeer. Als jij later een oud opaatje bent, wil je ook graag dat mijn kinderen rekening houden met jou als je oversteekt, denk ik? Dat moet ik ze dus NU bijbrengen en JIJ kunt het voordoen. 

Doe het zelf
Ik hoorde mezelf vanmorgen roepen: “rechts heeft voorrang, maar check altijd even of je die voorrang ook krijgt”. Dat zou toch niet nodig moeten zijn? Dat je mij geen voorrang geeft, ok. Maar drie kleine gansjes? Fiets zelf eens op een fiets die een halve meter lager is dan de jouwe door de stad en #doeslief. Als je ’t niet voor mij doet, dan toch tenminste voor mijn zachte, donzige kuikentjes. Tot die tijd plant ik mijn fiets tussen hen en jou in en neem ik deo mee naar het schoolplein.  

Ps. Mijn dank aan de lieve automeneren en mevrouwen die wel netjes stoppen en ook nog even handgebaren dat het écht kan, is heel groot!