Met vrijheid komt verantwoordelijkheid

Schreeuwerige posters hangen kriskras door de school. Het fluorescerende geel knalt rechtstreeks mijn pupillen in. De uitroeptekens achter de kreten schreeuwen om mijn aandacht. De leerlingenraad op de school waar ik werk, besloot het nieuwe leerlingenstatuut met veel bombarie te presenteren. Met het accent op rechten en niet (zoals gebruikelijk) op plichten. Dat lukte. De ene na de andere docent klapt het statuut open en bespreekt het aan de koffietafel. Menigeen vraagt zich af: is het écht waar wat er op die posters staat? En mochten ze de posters gemist hebben, dan herinnert de DJ in de kantine hen met luide stem: ‘In de onderbouw heb je het recht op maar één toets per dag, oeh oeh!’

Hartgrondig mee eens
Plichten remmen af. Rechten moedigen aan. De raad ondersteunde deze rechten met een mooie boodschap: het leerlingenstatuut kreeg de titel ‘Met vrijheid komt verantwoordelijkheid’. En man, wat hebben ze daar een punt. Ik ben het hartgrondig met ze eens. Met vrijheid komt inderdaad verantwoordelijkheid. Het kon wel eens mijn motto zijn voor de opvoeding van onze kinderen. Vrijheid, ruimte om te kunnen zijn, vlieguren te maken en fouten te mogen maken. Verantwoordelijkheid voor jezelf, je spullen én voor anderen.

Zelfopoffering
Echte vrijheid en het geven van verantwoordelijkheid vraagt om zelfopoffering van mij als moeder. Zelfopoffering omdat ik mijn angst om te verliezen moet overwinnen. Dat kan alleen met de ruimte die God Zijn kinderen al in het paradijs gaf. Eigen verantwoordelijkheid vraagt ook om ruimte. Persoonlijk vind ik dit – hoewel ik het ongelooflijk belangrijk vind – lastig. Mijn man leert me geregeld ‘niet overnemen, ze kunnen zelf hun spullen wel opruimen, geef ze gewoon een taak’. Precies zoals God bij Adam deed toen hij de aarde mocht bewerken en de dieren een naam mocht geven.

Naakt terug naar het nest
Vrijheid en verantwoordelijkheid vragen ook om liefde. God dwingt onze liefde niet af en maakt het ons niet onmogelijk om anderen meer lief te hebben dan Hem. Echte liefde is het los durven laten dat mijn kinderen – die uit mij en mijn verlangen voortkomen – keuzes maken die afstaan van wie ik ben. Onvoorwaardelijke liefde maakt dat mijn kinderen weten dat ze altijd weer terug mogen komen naar het nest. Ook als mijn man of ik roepen: ‘Waar zijn jullie?’ en zij zich ‘naakt van schaamte voelen’. Zoals Adam, die voortkwam uit God en Zijn verlangen.

Eind goed…
Hoe de presentatie afliep? De leerlingenraad ruimde de posters zelf netjes op, de DJ deed zijn kunstje keurig tot het einde van de pauze en alle feestende leerlingen werden vlak voor het begin van de les even tot orde gemaand. Zij begrepen hun eigen boodschap. En… er ontstond ruimte voor gesprek. Over hoeveel vrijheid en welke verantwoordelijkheid. Geweldig!

Foto: Pixabay

Joanneke Wiersma

Terug naar het overzicht