Mijn ‘dunne plaats’
Laatst las ik een stuk over het Schotse eiland Iona. Een pelgrimsplaats, een plek voor retraite. Als ik het eiland intyp op Google begrijp ik direct waarom dit eiland een speciale aantrekkingskracht heeft. Het is onherbergzaam, heeft een rotsachtig landschap met een oogverblindend uitzicht op de zee vanaf robuuste gebouwen.
De oude Kelten noemden dit een ‘thin place’
Een dunne plaats. Een plek waar je voelt dat hemel en aarde elkaar raken. Een plaats waar de natuur en de elementen je dichterbij de hemel brengen. Wat ik erover lees, raakt me en ik vraag mezelf af: Heb ik zo’n dunne plaats? Hoewel ik het schitterende Iona graag een keer bezoek, besef ik dat dit echt niet de enige ‘dunne plaats’ op aarde is.
Ik heb er hier om de hoek ook één
Mijn dunne plaats ligt in de polder. Aan de rand van een park, vanwaar ik kan uitkijken over een weiland. In de verte zie ik een molen. De treurwilgen langs de sloten zorgen voor diepte in het eindeloze landschap. Als ik daar loop, in de stilte, ben ik vaak niet alleen. Op deze plek is de afstand tussen hemel en aarde dun en ben ik in gezelschap van mijn Vader.
‘De poort naar de Hemel is overal te vinden’
Dat zijn de woorden van Thomas Merton, een Amerikaanse theoloog. Nu ik er oog voor heb, ontdek ik steeds meer dunne plaatsen. Plaatsen waar stilte en natuur de hemel openen. Waar stevige eikenbomen vertellen hoe trouw en sterk God is. Waar lammetjes in de wei Zijn zorg en vernieuwing laten zien.
Ook voor mijn kinderen
Als we op een dag door het bos lopen, merk ik dat de natuur ook de dunne plaats voor mijn kinderen is. Hier, tussen bomen, het water en de dieren zijn ze in hun element. Hier kunnen ze ontspannen. Ik zie het aan hun ogen als ze zoeken naar een stevige tak. Hun verrukking als ze een mooie, hele schelp vinden op het strand. Vertedering als ze de pasgeboren kalfjes op de boerderij knuffelen of een puppy mogen aaien. Dit is wat ik, wat wij nodig hebben. Een plek om God te zien. Om alvast te dromen over de toekomst.
Dan zullen wolven en schapen bij elkaar leven. Panters en geitjes zullen samen liggen rusten. Kalveren en jonge leeuwen groeien samen op. Een kleine jongen zal ze hoeden. Koeien en beren zullen samen gras eten. Hun jongen zullen samen spelen. Leeuwen zullen net als koeien hooi eten. Baby’s zullen spelen bij het hol van een adder. Kleuters zullen giftige slangen uit hun nest pakken. Niemand zal een ander nog kwaad doen op Gods heilige berg. Want op de hele aarde zal iedereen de Heer kennen. Zoals de zee vol is van water, zo zullen de mensen vol zijn van de Heer. (Jesaja 11: 6-9)
Wat verlang ik naar die tijd
Dan heb ik geen dunne plaats meer nodig. De afstand tussen de hemel en aarde zal er niet meer zijn. Dan zijn wij bij God en Hij bij ons. En tot die tijd zoek ik mijn dunne plaats regelmatig op, om alvast te voelen wat Hij straks voor mij in petto heeft!
Corine is vrouw van Robert en moeder van Teun (6) en Pijke (2). Ze is docent in het voortgezet onderwijs. Blij wordt ze van Jezus, hond Bobbi, de lente, op reis gaan en schrijven. Dat laatste doet ze hier vooral over haar kinderen en alles wat daarmee te maken heeft.