Morgen is er weer een nieuwe dag
Wanneer ben je nou een goed voorbeeld voor je kinderen? Wat hebben zij nodig om zich beautifully and bravely staande te houden in deze maatschappij? Ik zat in een spagaat met ongewenst resultaat. En daar baalde ik van. Juist die oncomfortabele positie waarin ik me bevond, hielp mij dit keer. Iets wat ons denk ik op zijn tijd allemaal zou helpen.
Soms heb ik van die dagen die gewoon perfect lijken. Ik barst van de creatieve ideeën, die allemaal goed uitpakken. Ik heb voldoende energie om hutten te bouwen, buiten te wandelen, de aandacht te verdelen, en zelfs het huis ziet er spic en span uit. Het lukt me om er goed uit te zien, lekker te koken en het gezonde soepje te maken dat mijn dochter zo lekker vindt. Wanneer papa thuiskomt, zitten we alvast gezellig aan de keukentafel met de kaarsjes aan.
Ook heb ik van dagen die op elk front uitdagend zijn. Vandaag heb ik zo’n dag. Mijn geduld wordt meerdere malen op de proef gesteld. Niet het blauwe, maar het roze rietje moet het zijn. Absoluut geen sjaal om, of wanten en warme schoenen aan, maar de nieuwe, roze, veel te koude, suède schoenen. Dan die schoenen uitschoppen, vlak voordat we naar buiten gaan. Wegrennen als ik ze vervolgens weer wil aandoen. De lunch wordt zonder pardon op de grond gegooid. Boter op een schone maillot. Mijn zoon die enthousiast de bladzijden uit het favoriete boek van mijn dochter scheurt. Mijn dochter van tweeënhalf die weigert te gaan slapen, terwijl ik zie dat ze dat middagslaapje nog zo hard nodig heeft.
Het is zo’n dag waarop ik het gevoel heb dat ik overal tekortschiet. Zo’n dag dat ik mijn geduld ernstig verlies. ‘Sorry’, zeg ik tegen mijn dochter, ‘mama wil niet boos worden. Ik verloor even mijn geduld.’ Met haar blauwe ogen kijkt ze me aan: ‘Ja, ikke huilen. Mama nu weer blij.’ Vol bewondering denk ik aan mijn vriendin met vier kinderen, of de alleenstaande mama’s die naast alle uitdagingen overdag, het bedritueel dus ook alleen moeten doen.
Als ik even een momentje alleen heb, ga ik op mijn knieën. Langzaam verschijnt er een natte plek op mijn wangen. Ik huil, omdat ik me zwak voel. Zachtjes borrelt een Bijbeltekst in mij naar boven:
Je hebt niet meer dan mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid.
2 KORINTIËRS 12:9
IK HUIL, OMDAT HET ME STERK MAAKT.
Een last valt van mijn schouders. Ik richt mij op. Morgen is er weer een nieuwe dag.
| Kindertherapeut | Worship liefhebber | Levensgenieter | Houdt van kinderen en van mensen | www.joliendegoeij.nl |