Ongewoon bezoek

Een tijdje terug las ik Lucas 1 en daar begint het verhaal zo ongeveer bij Zacheria. ‘Een vrome gelovige’ staat er in vers twee. Zacheria en Elisabeth hadden een, zo stel ik me voor, rustig leven. Ook omdat ze geen kinderen hadden want ze waren onvruchtbaar, wat een grote teleurstelling moet zijn geweest. Een verdriet, een rouwen. Ik kan het mij niet voorstellen maar ik heb iemand een keer horen zeggen dat wanneer je geen kinderen kunt krijgen en je ouder wordt, het huilen verandert in rouwen. Definitief afscheid nemen van een hartenwens. Langzaamaan je hoop verliezen op een wonder. Nou, stond Zacheria daar mooi even te kijken dat er ineens een engel voor zijn neus stond! Sterker nog, de engel vertelde prachtig nieuws en Zacheria vraagt doodleuk hoe hij een factcheck kan doen. Oepsie! Dat neemt de engel hem niet in dank af en hij straft hem met stomheid. Zacheria wordt totdat Johannes geboren wordt gestraft met stomheid. Hoe frustrerend moet dat zijn geweest als je je vrouw het langverwachte wonder wilt vertellen. Met handen en voeten, ietwat klungelig en misschien wel tien  keer opnieuw omdat Elisabeth er niks van begreep.

Ik weet zeker dat Zacheria het daarna nooit meer in zijn hoofd haalde om te twijfelen aan woorden van God.

En wat ik hiervan leerde? Om in mijn alledaagse leven God op elk moment te verwachten. De Bijbel leert ons daar iets moois over. Als Jezus Zelf voor de deur zou staan, en Hij klopt aan en je doet open: laat Hem dan binnen. Want dan zullen jullie samen eten. Grappig toch, dat Jezus uitziet naar een maaltijd met ons?

De beste gesprekken voeren we vaak onder het genot van een hapje en een drankje. Dat klinkt dan weer zo doodgewoon en volkstrekt normaal terwijl Jezus in je leven een ongewone verschijning is. Sterker nog, Hij is vaak Iemand die voor opschudding zorgt. In je hart en je denken, je willen en je zijn, je kunnen en je dromen. Misschien heb je Hem de laatste tijd niet meer zo vaak aan tafel ontmoet.

Mocht Hij voor je deur verschijnen, trek Hem dan niet in twijfel en laat Hem het goede nieuws vertellen in het leven van alledag. Wees niet met stomheid geslagen maar trek Hem aan Zijn jas naar binnen. Hij zal Zijn bezoek de moeite waard maken, dat weet ik zeker.