Poppenmoeder

Dit blog gaat over mij. Dat zou je op basis van de titel misschien niet denken. Ik werd moeder toen ik net 23 was. Piepjong nog. In de drie jaren daarna volgden er nog twee kinderen. Nu ben ik 33 en is de oudste dus tien. Af en toe aanschouw ik het zooitje ongeregeld van een afstandje en denk ik hardop: komt dit echt uit mij? Ik voel me net een poppenmoeder met kinderen die er zo opeens waren. Knipper met je ogen en ze liggen in je poppenkinderwagen. Tien luttele jaren verder spelen de poppenkinderen minecraft en over nog tien luttele jaren drinken ze hun eigen flesjes leeg. Van die groene, met statiegeld. Help, bij voorbaat!

De poppenmoeder waar ik nu naar sta te kijken speelt haar spel vol overgave. Er wordt gewandeld met de poppenkinderen. Er worden boertjes gelaten. Pyjamaatjes aangedaan en liedjes gezongen. Er worden boekjes voorgelezen en er wordt in badje gedaan. Dan zit het haar van het poppenkind in de klit en moet ik als overgrootpoppenmoeder eraan te pas komen. Die weet dat het haar weer makkelijk te kammen wordt van wasverzachter met een beetje water in een plantenspuit. Nog weer later ligt het hoofd van het poppenkind eraf omdat de poppenmoeder ruzie had met de tante van het poppenkind en ze elk aan een kant van het kind trokken. En weer komt de overgrootpoppenmoeder eraan te pas.

Tja, denkt de overgrootpoppenmoeder, dat poppenmoederen lijkt inderdaad best wel op dat wat overgrootpoppenmoeder in het echt doet. Als moeder. In sommige opzichten is ze gewoon nog een beetje te jong voor al die verantwoordelijkheid. Ook al was ze 40 geweest of 56, dan nog was ze best wel jong om kinderen groot te brengen. Wat weet je als beginnende moeder – en dat blijf je eigenlijk altijd – nou eigenlijk van het moederen af voordat je eraan begint? Wat weet je nou van minecraften en begrenzen van schermpjestijd. Wat weet je van conflictbestrijding, eerste hulp bij ongelukken, de organisatie van kinderfeestjes, budgetplanning, enzovoorts, enzovoorts. En af en toe trekt de moeder een beetje te hard aan de benen. Terwijl de vader net aan het hoofd trok. Oeps.

Gelukkig rollen er geen koppen in ons huis. Die andere poppenmoeders doen ook maar wat. Met een bult liefde en af en toe wat advies van overgrootmoeder komen we een heel eind. En deze poppen praten terug, plukken bloemetjes voor je, maken moederdagcadeaus, geven knuffels. Alleen jammer dat de batterijen niet af en toe uit deze poppen kunnen.