Postnatale vergeetachtigheid

Ontoerekeningsvatbaar.
Dat ben ik.

Mijn hoofd voelt alsof het gevuld is met een bol watten. En ik vergeet alles. Ik functioneer denk ik op 40 procent.

Normaal gesproken ben ik erg geordend. Ik weet waar alles ligt. Ik weet wat ik heb gedaan en wanneer. En ik kan multitasken, daar ben ik echt geweldig in. Een gesprek voeren terwijl ik de keuken opruim en ondertussen de tas voor Noortje klaarzetten voor de volgende dag. Zonder moeite maak ik tussendoor ook nog een bakje koffie.

Ik hoef normaal niet eens te twijfelen of de tas voor Noortje compleet is. Maar nu is dat anders. Na mijn bevalling is er niets meer van die geordendheid over. Net nu de was is verdubbeld met één nieuwe baby en ik voor mijn gevoel hele dagen een baby aan de borst heb, lukt het niet meer. Sterker nog: met één ding tegelijk heb ik al de grootste moeite. Ik kan niet eens meer een fatsoenlijk gesprek voeren met mijn vriendinnen. Na elke vier zinnen ben ik al kwijt waar ik het over had. Uiteindelijk hebben we een leuk gesprek, maar kom ik er thuis achter wat ik eigenlijk écht had willen vertellen en bedenk ik me ook ineens wat ik had willen vragen.

Zo gebeuren er tegenwoordig wel meer dingen waar ik me eerder niets bij kon voorstellen. De sleutels hebben al eens een nacht aan de buitenkant van de voordeur gezeten. Ik was de afgekolfde borstvoeding vergeten toen ik Eller voor het eerst naar de gastouder bracht. Op die eerste dag was ik zelfs vergeten dat ik moest kolven, maar gelukkig hielp mijn lichaam me daaraan te herinneren. Zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden van postnatale vergeetachtigheid.

Er wordt gezegd dat de hersenstructuur van een bevallen vrouw letterlijk verandert en dat die verandering zelfs tot twee jaar daarna te zien is. Dat gebeurt om je voor te bereiden op je nieuwe takenpakket. Ik begrijp alleen niet waarop mijn hersens nu dan zijn voorbereid. Ja, mijn rol is anders geworden en ik ben nu moeder van twee, maar wat is dan het positieve effect van die gewijzigde hersenstructuur?

Ik ben dan misschien voorbereid op de baby, maar na een half uur stilte kom ik er bijvoorbeeld pas achter dat de peuter boven op de kast is geklommen om de lijmtube te pakken en stilletjes is gaan zitten knutselen. Met als gevolg vlekken op de houten tafel en in haar kleding.

Maar er is hoop: het gaat over. Zeggen de deskundigen in elk geval. Tot die tijd probeer ik steeds minder van mezelf te verwachten. Want eigenlijk is dat wat er misgaat bij mij. Ervan uitgaan dat ik met twee kinderen net zo snel de boodschappen in huis heb als met één, is zoiets.

Dus aan alle moeders die net als ik zo vergeetachtig zijn, wil ik zeggen: zet hem op en wees mild voor jezelf. Verwacht niet te veel van jezelf op dit moment. Doe lekker één ding tegelijk en weet: dat is genoeg!

Oh ja, ik heb nog wel één puntje. Ik hoop alleen niet dat je het reservesetje van je baby’s kleding bent vergeten als hij net een spuitluier heeft.  Uit ervaring weet ik dat dát nou net niet handig is.

Foto: Unsplash

Marieke Zielman

Mama van één dochter – Getrouwd met Albert Jan – Verpleegkundige – Gestructureerd – Verliefd op Zuid Afrika