Postpartumprobs
Een klein jaar geleden testte ik positief op een zwangerschapstest. Mijn zwangerschap verliep op zich voorspoedig, maar ik werd ook geteisterd door een aantal welbekende zwangerschapskwaaltjes. Hierover lees je in vrijwel ieder mama-magazine en op elke zwangerschapswebsite. De verloskundige geeft adviezen hoe je hiermee om kunt gaan en als vrouwen onder elkaar is het snel onderwerp van gesprek.
Kort na de bevalling voelde het down under alsof er een halter van 20 kilo aan hing. ‘Trek je navel in en doe alsof je vagina een knikker opzuigt’, vertelde de bekkenfysio mij bij de herstelcursus, zodat ik mijn bekkenbodem en buikspieren weer wat train in oorspronkelijke status.
Drie maanden postpartum voel ik me heel wat en reilt en zeilt het prima in firma Houwink bv, maar de oude Esther heb ik nog niet teruggevonden. Hebben we het wel eens over onderstaande ‘postpartumprobs’?
- Postpartumdementie
‘Mam, je moet m’n Studievaardighedenboek vanavond meenemen naar de ouderavond’, vertelt mijn puber onder het avondeten. Na het voeden en het op bed brengen van mijn jongste, schiet ik de auto in. Onderweg kom ik erachter dat het boek nog op de keukentafel ligt. Auch! Ook tandartsafspraken voor de kinderen die keurig in mijn agenda staan, op het prikbord hangen en waarvan ik zelfs een herinnering via sms krijg, vergeet ik. Zwangerschapsdementie is helaas niet voorbij zodra je kind in je armen ligt.
- Waar is mijn brein gebleven?
Naast dat mijn brein veel vergeet, werkt het ook op andere vlakken niet goed. Ik vraag me soms af of het samen met de placenta in de kliko is verdwenen. Hoewel plannen en organiseren in het prezwangerschapstijdperk tot mijn kwaliteiten behoorden, kom ik nu niet eens tot een fatsoenlijk boodschappenlijstje. Mijn redding zijn op dit moment mijn man en HelloFresh. Komt dit ooit weer goed?
- Zwakke banden en spieren
Als ik ’s ochtends mijn bed uitstap, voelt het alsof ik elk moment door mijn enkels kan zakken. Na wat gestrompel, gaat het beter. Volgens Google is dit het gevolg van het hormoon ‘relaxine’, wat ervoor zorgt dat de spieren en banden in je bekken zijn verslapt om ruimte te creëren in het geboortekanaal. Door het geven van borstvoeding blijft dit hormoon vaak nog wat langer actief.
- Huilen om alles of niks
Ik kan huilen om niks, of beter gezegd: om alles. Als ik een lied in de kerk hoor. Als ik samen bid met mijn man. Als mijn kinderen een dansje oefenen. En zelfs als ik een klaar-over enthousiast haar taak zie doen. Dit is toch om te janken?
- De kilo’s
Last but not least: de kilo’s. Ik kan er letterlijk en figuurlijk niet omheen. Jammer genoeg ben ik niet gezegend met een lijf dat alleen kilo’s in de vorm van baby, vruchtwater en placenta opslaat. Mijn lichaam slaat een beetje meer op. Afvallen kan en mag nog niet. Gelukkig hebben we corrigerend ondergoed.
Negen maanden op, negen maanden af. Ik weet het wel, maar mijn hoofd wil maar al te graag de oude ‘ik’ direct weer terug. Herkenbaar? Misschien moeten we wat liever voor onszelf zijn en elkaar herinneren aan die ‘negen maanden af’.
Dus kom maar op: welke ‘postpartumprobs’ heb jij?
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:
Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers
Oooh bij mij zijn de 9 maanden ontzwangeren voorbij (baby 10 maanden) en het is allemaal zoveel lichter.
Ik kon boos worden om niks en had dan sterk de neiging met iets te moeten gooien. Zo blij dat dat over is.
Ook met 8,5 maand gestopt met borstvoeding. Ik vraag me nog wel af wat valt onder ontzwangeren en wat onder hormonen door de borstvoeding?
Lage rugpijn, warrig, teveel kilo’s. Uitgelubberde buik door alle straie. En soms nogal prikkelbaar. En geen libido. En inderdaad moeite om dit als fase te accepteren.
Zeer herkenbaar. Die kilo’s zijn er bij mij na een jaar altijd wel weer af (loop wel 2x per week hard). Het hoeft niet snel, dat is ook niet normaal vind ik.
Mijn lijf staat momenteel in de borstvoedingsmodus en ik merk ook dat mijn spieren, gewrichten en wat dan al nog meer er niet beter van worden.
Ik merk ook dat ik veel vergeet, minder goed kan plannen (en als ik een lijstje heb kijk ik dat nog weer 3x over, zeer vermoeiend) en me sneller druk maak en eerder geïrriteerd ben.
Zou je er ook eerder last van hebben als je wat ouder bent en je meer kids hebt rondrennen (hier nummer 5…). Waar ik overigens zeer zeer blij en dankbaar mee ben dus ik neem bovenstaande voor lief. Ik weet dat dit weer over gaat ook al zou je wel eens sneller willen dan dat het gaat.
O ja en hé, het eerste jaar met een baby is ook gewoon druk. Dat eerste jaar ben ik er voor de buitenwereld even niet heel veel zeg maar. En dat is geen klacht, maar de realiteit.