Simkaart als verlengstuk van de navelstreng

“Een mobiele telefoon? Waar heb je die in vredesnaam voor nodig? Je ziet je vriendinnen elke dag op school. Als je ze echt wilt bereiken bel je ze naderhand toch met de huistelefoon?” Ik zit in de brugklas als ik verlangend naar een advertentie in de Visie kijk. Een prachtig slank model Nokia 3210 met lichtgevende toetsen lacht me toe. Die gaat m’n leven radicaal verbeteren, daar ben ik van overtuigd.

Als ik eraan terugdenk vraag ik me af wat ik deed met die telefoon, behalve snake spelen. We hadden tenslotte geen WiFi, dus veel berichtjes zal ik er niet mee verstuurd hebben. Maar makkelijk was het wel, zo’n koelkast die je oor warm hield.

Déjà vu
Mijn oudste zit in groep 5. Verlangend kijkt ze naar de afgedankte telefoon van mijn man. ‘Eerder dan groep 8 krijg je er niet een.’ Ik hoor het mezelf denken. En ik zeg nog hetzelfde ook: “Wat een onzin, wat moet je met dat ding? Je ziet je vriendinnen elke dag op school en je mag ze altijd uitnodigen als je na school nog wilt spelen.”

Maar ja, als het ‘schermpjetijd’ is, is het toch verrekte makkelijk dat ze niet allemaal ‘Barbie’ of ‘Bumba’ hoeven te kijken. En voor je het weet is de keus gemaakt. Een eigen telefoon met eigen spelletjes.

Verlengsnoer
Even later fietst mijn dochter zelf naar een vriendinnetje. En van het zwembad naar huis. Ze vraagt of ze even zelf naar de winkel mag. En ik? Ik verlang naar een simkaart in haar telefoontje, zodat ze even kan bellen als er echt iets is gebeurd. Of als ze de weg kwijt is. Die simkaart verlengt de navelstreng nog een klein beetje nu ze steeds zelfstandiger wordt.

Waarom vind ik haar eigenlijk te jong voor een telefoon met simkaart? Alleen vanwege het principe? Eigenlijk wel ja. Uiteindelijk kom ik erop uit dat ik het veel belangrijker vind dat ze me kan bereiken als dat nodig is, dat het haar ruimte geeft om haar wereld iets te vergroten en dat we samen goede afspraken kunnen maken over het gebruik van de telefoon. Samen kunnen kijken wat ze doet op haar telefoon en erover kunnen praten. Verstandig leren omgaan met de technologie van nu.

Moderne nostalgie
Dus ben ik om. Het mobieltje mét simkaart is er. In de praktijk videobelt ze met oma vanwege een nieuwe losse tand en kijkt ze soms ook dagen niet om naar het apparaat. Buitenspelen blijft gelukkig net zo leuk. En vriendinnen? Die zoekt ze nu nog makkelijker zelf op. Ik denk dat ik (voor dit kind en in deze stad) toch tevreden ben met deze keuze. Eens even kijken of we snake kunnen downloaden en een vet lange navelstreng bij elkaar kunnen spelen.