Spiegels

Je wordt er meermaals op een dag mee geconfronteerd: spiegels. Elke ochtend in de badkamer geef ik de spiegel even tijd. Gewoon even kijken wat ik zie. Vaak ben ik in een hurry. Opmaken doe ik niet, dus even een borstel door mijn haar en klaar. Hooguit 30 seconden. Wat de spiegel mij dan heeft verteld? Geen idee, want geluisterd heb ik niet naar dat mooie spiegelbeeld.

En nee, het is niet dat ik er niet mooi en aantrekkelijk uit wil zien. Integendeel! Door eczeem is opmaken er helaas niet meer bij. Geen parfum of lekkere douchegel, een kleurtje op mijn ogenleden is ook verleden tijd.

Nu het langer donker is, zie ik mijzelf vaker. In de spiegeling van het raam bijvoorbeeld. En tussendoor kom ik ook diverse spiegels tegen: in de lift of op het toilet. Gelukkig praten die spiegels niet terug. En als ik mijzelf niet wil zien, kijk ik even niet. Wel zo makkelijk toch?!

In Jacobus 1:22-25 in Bijbel in Gewone Taal staat: ‘Je moet niet alleen luisteren naar Gods woorden, maar ook doen wat God van je vraagt. Anders ben je verkeerd bezig. Als je wel naar Gods woorden luistert, maar niet doet wat hij van je vraagt, ben je erg dom. Dan lijk je op iemand die zichzelf in een spiegel bekijkt en daarna meteen vergeet hoe hij eruitziet. Je moet je altijd laten leiden door Gods wet. Want die wet is volmaakt en geeft je vrijheid. Je moet niet alleen naar Gods wet luisteren en Gods woorden meteen weer vergeten. Nee, je moet ook doen wat God van je vraagt. Dan zul je gelukkig zijn.’

Dus of het werkt, de spiegel snel weer laten voor wat die is en niet echt kijken naar mijn spiegelbeeld? Nee, want ik word gewoon geconfronteerd met mijzelf, mijn handelen en gevoel. Thuis heb ik drie spiegels in levende lijven: mijn man en onze twee meiden. En deze spiegels praten terug. HELP! Deze spiegels communiceren echt met mij en dat is niet altijd even fijn. Want als mama bijvoorbeeld een beetje knorrig is, krijgen mijn meiden ook een kort lontje. En ik kan je vertellen: dat is echt niet fijn.

Zo ook gisteren, na een intensieve week met onder meer een gezellig kinderfeestje met zeven stuiterende 6-jarigen, een sollicitatie, ziekenboeg en een aantal gebroken nachten vroeg mijn dochter halverwege de dag: “Mam, ben je moe of heb je last van stress? Je ziet zo wit.” Ja, dat had ik in de spiegel ook gezien, maar er moest nodig een stofzuiger en dweil door het huis, de was in de wasmachine, en nog wat van die dingen. En toen viel ik onder het achtuurjournaal op de bank in slaap… Ja, dan moet ik toch echt gaan luisteren naar al die spiegels! Dus vandaag doe ik even een stapje terug, zorg ik nu even voor mijzelf met een boek en een kop thee op de bank en doe ik spelletje met de meiden. Uitrusten en genieten om in de nieuwe week voldoende energie te hebben voor wat komen gaat.

Soms duurt het wat langer voordat ik echt doorheb wat mijn spiegels tegen mij zeggen. Gelukkig leer ik steeds beter luisteren en hoor ik wat er tegen mij gezegd wordt. Wat is dat waardevol en wat leer ik veel over mijzelf en mijn handelen. Dankbaar ben ik voor mijn spiegels: mijn meisjes van 5 en 2 jaar en alle anderen in mijn omgeving!  

Foto: Unsplash, Ali Siyabaan