Vechten voor gerechtigheid

Keti Koti

Vanaf mijn bank kijk ik naar het schilderij aan mijn muur. Het is een kleine print die ik mijzelf vorig jaar cadeau deed. Op de prent zijn twee vrouwen afgebeeld met verschillende huidskleur. Boven hen schijnt de zon. Hun lange haar vormt samen een hart. ‘Under the same sun’ heet de prent. Hij maakte diepe indruk op me toen ik hem zag.

Ik beeld me in met hoeveel andere vrouwen, wereldwijd en door de eeuwen heen, ik dezelfde zon heb gedeeld. Ik denk aan die vrouw in India, die haar kinderen bij haar familie achterliet om naar de grote stad te trekken. Ze probeert in een kledingfabriek wat te verdienen. Eten doet ze zelf nauwelijks. Ze spaart zoveel mogelijk op om naar haar kinderen te sturen. In diezelfde zon stond 200 jaar terug een vrouw te werken op een plantage. Zij was iemands eigendom. Vrijheid en gerechtigheid kende ze niet.

Op 1 juli 1863 kwam er in Suriname een einde aan de slavernij. Vandaag is het Keti Koti, verbroken ketenen betekent het. Wij westerlingen hebben deze datum nauwelijks in onze agenda staan. Het leed dat we anderen aandeden, ook na 1 juli 1863, lijkt soms weggeveegd. Als ik nadenk over al deze vrouwen, toen en nu, schreeuwt mijn hart om gerechtigheid.

Ik lees Psalm 7:

Heer, laat zien dat U kwaad bent! Straf mijn vijanden, want ze vallen mij aan. Help mij, laat zien dat U rechtvaardig bent. Heer, roep alle volken bij elkaar, en spreek recht over hen vanuit de Hemel.  

Ik vraag me af: Vecht ik wel tegen onrecht? Spreek ik voor hen die zelf niet kunnen spreken? Vecht ik wel voor het verbreken van ketenen die er nu nog steeds zijn?

Het is zo groot, gerechtigheid. Waar moet je beginnen? Ik probeer het kleiner en praktischer te maken. Waar en door wie wordt mijn kleding gemaakt? Zet ik me in voor kinderen en volwassenen die in mijn omgeving ‘buiten de boot vallen’? Kijk ik door Jezus ogen naar anderen? Ongeacht huidskleur, seksuele voorkeur of afkomst? Breng ik onrecht bij God? Smeek ik Hem om recht?

God zal recht spreken

Een jonge vrouw uit mijn omgeving die te maken heeft gehad met misbruik, deed mee aan een TV-programma. Moedig vertelde ze over haar geloof en relatie met God. Toen het onderwerp gerechtigheid ter sprake kwam, zei ze: ‘Het bemoedigt mij dat God ooit recht zal doen. Het lijkt nu soms of het onrecht wint, maar ik geloof dat op een dag God terugkomt en recht zal spreken. In de nieuwe Hemel en op de nieuwe aarde zal gerechtigheid wonen. Daar kijk ik naar uit.’

Haar woorden raken me. Ik herken haar verlangen. Naar het einde aan ongelijkheid en onderdrukking.

Onder dezelfde zon leed Hij en stief Hij. Gerechtigheid was ver te zoeken. Hij leed aan onrecht, om mij vrij te kopen. Ook mijn eigen vrijheid is duur gekocht. Deze vrijheid, volledig onverdiend, tot stand gekomen na een onrechtvaardig proces, geeft me de heilige plicht om te vechten voor rechtvaardigheid. Om ketenen te blijven verbreken. Om te leven en te vergeven met genade.

Beeld: de foto is van Corine en het schilderij is van Sacree Frangine