
-
24 mrt 2022
-
Bemoediging, Blogs, Geloof, Rust & Balans
-
door Wendie
-
0 comment
Waar vind ik rust?
Nog een paar uur werken en dan heb ik vakantie. Ik merk dat mijn hoofd niet meer vooruit wil. Ik zit al een paar weken niet lekker in mijn vel en loop op mijn tenen. Verschillende (zorg)afspraken voor de kinderen en de nodige afspraken voor mezelf maken dat mijn emmertje begint over te lopen. Een vakantie is meer dan welkom.
Een dag later bevind ik me op de veerboot naar een prachtig Waddeneiland. De meeuwen vliegen met ons mee en in de verte zie ik het eiland al. Heerlijk, vakantie. Ik snak naar rust en ontspanning en hoop dat ik die daar ga vinden. Nadat we alles hebben uitgepakt, in het zwembad zijn geplonsd en ik ‘s avonds in bed lig, kom ik tot een ontdekking. Hoe idyllisch het ook klinkt om te ontspannen op een eiland ver van huis: ik heb mezelf meegenomen en het gepieker gaat ook hier door.
Na een nacht slecht slapen stelt mijn man voor om te gaan wandelen. Hij ziet dat ik te veel in mijn hoofd zit en dat het tijd wordt dat ik daaruit kom. Voor de grap zegt hij dat we net zo lang gaan lopen totdat ik weer uit mijn hoofd ben.
Na een paar dagen wandelen merk ik dat de natuur steeds meer tot me doordringt en ik steeds meer uit mijn hoofd kom. Ik word weer geraakt door wat ik om me heen zie. Op een middag, als de zon al langzaam in de zee zakt en het kouder wordt, lopen we over het strand. We hebben nog een paar kilometer te gaan over dit eindeloze stuk zand. Terwijl mijn man en kinderen een stukje voor me lopen, merk ik dat ik aan het genieten ben. Het is stil, het strand is breed, overal liggen schelpjes en ik hoor de zee ruisen. De zon zakt steeds verder naar beneden. Dan hoor ik in mijn hoofd het lied met de tekst:
Zoals een Vader die Zijn kind omarmt,
ja zo omarmt U ook mij.
U bent een Vader die vertroost en beschermt
en ik kom tot rust bij U’
Zo mooi! Vanuit het niets maakt God mij bewust van Zijn rust. Te midden van mijn onrust ervaar ik daar op dat strand even een moment van rust. Even is mijn hoofd niet vol van mijn eigen gedachten, maar wordt mijn bovenkamer gevuld door Zijn vrede! Nog nagenietend loop ik verder en voeg ik me bij de rest.
Na een week vakantie merk ik dat ik toch wat meer tot rust gekomen ben. Ik zie op tegen het ‘dagelijks leven’ en alle ballen die ik weer hoog te houden heb. Toch wil ik niet verder in mijn patroon van piekeren en denk ik nog vaak terug aan de vakantie. Hier geen zandstrand, maar gewoon een woonwijk. Maar toch, als ik nu de zon achter de huizen zie zakken, dan denk ik terug aan mijn moment van rust met God! Bij hem kom ik tot rust.
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:

Ik ben Wendie, 36 jaar, getrouwd en mama van twee zoons (5 en 8 jaar). Ik ben dankbaar dat ik moeder mag zijn en vind het tegelijkertijd een grote uitdaging. Naast het moederschap werk ik en in mijn vrije tijd lees ik graag een goed boek, drink een kopje thee met een vriendin of ga ik op stap met mijn gezin.