Waarom ik mijn antwoorden niet op een forum zoek

Als nieuwe moeder heb je bakken met vragen. Op de meest ogenschijnlijk simpele vragen kun je op het internet de meest ingewikkelde antwoorden vinden. Met vragen over je baby kom je al snel uit op een forum, waar bijvoorbeeld een ‘MamaS34’ het antwoord geeft op je vraag. Denk je net dat je wat duidelijkheid hebt gevonden, dan gooit ‘Momvan4’ even roet in het eten, bij haar kleine was het toch een stuk anders. Forum is trouwens Latijn voor plein. Het doet me denken aan het schoolplein van vroeger, daar ging het er namelijk ook niet altijd even gezellig aan toe.

Toen mijn zoontje bijna 4 maanden oud was zei de kinderarts tegen mij: “Begin maar met hapjes.” Dan kun je dus potjes kopen of het zelf gaan maken, maar wat mag je geven, hoeveel en wanneer? En ik stelde de volgende vraag aan mijn vriend Google: “Welke hapjes met 4 maanden?” Vervolgens kwam ik op een forum waar toevallig een andere moeder een topic opende met dezelfde vraag. Tussen de reacties ging ik op zoek een pasklaar antwoord, maar tevergeefs. “Ben je helemaal gek om je kind met 4 maanden al hapjes te gaan geven?”, was één van de eerste reacties. “Onzin! Dat zeggen ze gewoon om meer van die potjes te verkopen, je moet niet naar het consultatiebureau luisteren!”, voegde de volgende moeder eraan toe. “Ik heb mijn kind gewoon alleen borstvoeding gegeven tot 8 maanden, en zo hoort het!”. Duidelijke taal.

De moeder, die het topic had geopend, liet zich niet uit het veld slaan en zei: “Ja, maar mijn dochtertje geeft aan dat ze wel wat wil eten, ze stopt vaak haar handjes in haar mond.” Hierop kreeg ze de reactie van ‘Romper33’: “Je kind geeft dat niet aan. Een baby stopt ook de autosleutels in haar mond als je die aan haar geeft, dat betekent niet dat ze toe is aan autorijden. Als ze dan ’s nachts een voeding wil, dan moet je die gewoon geven. Mijn kind van 14 maanden krijgt ’s nachts ook nog borstvoeding. Het verbaast me hoeveel simpele dingen ouders niet eens weten.”

Terwijl ik de reacties las, in de hoop het echte antwoord op de vraag ertussen te vinden, voelde ik me steeds kleiner worden. Want hoe durfde ik mijn kind met 4 maanden al een fruithapje te geven? Daarnaast ken ik blijkbaar mijn zoontje, als ik deze dames moest geloven, niet goed genoeg. Had ik dan tegen die beste arts moeten zeggen: “Nee, mevrouw, dit ga ik niet doen, mijn baby is hier voorlopig nog niet klaar voor. Bent u helemaal gek geworden dat u mij dit adviseert?” Ik kan me niet voorstellen dat ‘Romper33’ dat wel gedaan heeft.

Eerlijk gezegd was ik onzeker geworden van de dingen die gezegd werden. Waar ik op zoek was gegaan naar een antwoord, had ik nu nog veel meer vragen gekregen. Ik werd negatief van alle reacties. De reacties die, dat realiseerde ik me later, ook maar meningen zijn. Elke moeder wil het beste voor haar kindje doen en geen enkel kind leeft precies volgens het boekje. De 14 maanden oude dreumes van ‘Romper33’ komt blijkbaar ook nog midden in de nacht voor een voeding. Waarom wil iedereen toch zo graag reageren? Zouden al deze negatieve reacties voortkomen uit onzekerheid? Misschien mist ‘Romper33’ wel waardering voor het feit dat ze zo toegewijd borstvoeding geeft. Het kan ook zijn dat ’Romper33’ een vervelende opmerking van iemand heeft gehad omdat haar kleintje ’s nachts nog voor een voeding komt en reageert ze daarom zo. Misschien is ze wel enorm moe…We willen allemaal het goede doen voor onze kleintjes en willen graag erkenning voor wat we doen. Ik kreeg medelijden met ‘’Romper33’ en de andere moeders op het forum.

We doen allemaal ons best. Soms is de situatie zo dat je met je handen in het haar zit, dat je antwoorden zoekt. Tja, dan ben je op een forum over het algemeen niet aan het juiste adres, want elk kind is anders en elke moeder reageert vanuit haar persoonlijke ervaringen. Ik heb in elk geval besloten mijn antwoorden elders te zoeken, want van negativisme word ik geen betere en vrolijke moeder. Vanaf nu zoek ik feiten in plaats van meningen en maak ik keuzes waarvan ik denk dat ze bij mijn zoontje én bij mij passen.

Of ik mijn zoontje uiteindelijk fruit en groenten ben gaan geven? Jazeker. Zodra hij in de gaten heeft dat hij een hapje krijgt, begint hij opgewonden te trappelen en lachen. Bloemkool, appel, peer, hij vindt het allemaal geweldig. Kijk, en daar word ik dan wel gelukkig van!