Wakker worden in de auto

‘En gas! Opschieten! Iedereen wacht op ons,’ hoor ik een moeder tegen haar dochter zeggen. Ik zit in de auto op een parkeerplaats vlakbij een basisschool. De bel is net gegaan en ik zie een horde ouders met kinderen vertrekken.

Ik moet voor mijn werk op stagebezoek bij de naastgelegen peuterspeelzaal en heb nog een paar minuten voordat mijn afspraak begint. Terwijl ik de binnengekomen appjes lees in de auto, zie en hoor ik de bewuste moeder langslopen en voel ik lichte irritatie opborrelen.

‘Iedereen wacht op ons’. Wie in hemelsnaam is iedereen? Staat er een massa mensen bij je voordeur te dringen, waardoor je haast moet maken? Nee toch, zeker? Je hebt het misschien koud en verlangt naar een warm kopje thee, dus je sommeert dochterlief om snel door te lopen naar de warme kachel. Of je moet met je kroost op halfjaarlijkse tandartscontrole en bent bang te laat te komen. Of, je houdt gewoon niet van getreuzel. Of.

Hallo Esther! Word ‘s wakker! Luister eens naar wat je doet!

Opeens voel ik keihard een spiegel in m’n gezicht drukken. Ik schrik van m’n onaardige gedachten en hoor mezelf praten tegen mijn eigen dochters.

Schiet je op? We komen te laat. We komen helemaal niet te laat, maar ik houd gewoon niet van getreuzel en stress op het laatste moment.

Nee, dat kopen we niet. Dat is te duur. Het bewuste product uit de supermarkt of speelgoedwinkel kunnen we gerust betalen, maar vind ik onzin, is me het geld niet waard of is gewoon superlelijk.

Nee, vanmiddag geen speelafspraakje. Je hebt het deze week al druk genoeg. De echte waarheid is dat ik er deze keer zelf even geen zin in heb. Geen zin in extra kids over de vloer of om taxichauffeur te spelen. Ik heb behoefte aan rust.

Terwijl ik bij mezelf te rade ga, merk ik dat ik ook af en toe smoesjes of halve leugens gebruik, als ik met mijn kinderen spreek. Waarom doe ik dit eigenlijk? Waarom spreek ik niet de gehele waarheid?

Omdat ik er met zo’n smoesje wellicht wat makkelijker vanaf kom. Omdat zo’n halve leugen wat minder gezeur en discussie oplevert of omdat ik dan wat sneller het gewenste gedrag van mijn kinderen bereik.

Wil ik dit? Wil ik zelf ook zo behandeld worden?

Dankjewel lieve onbekende moeder voor deze wake-up call. Ik heb natuurlijk geen idee wat jij die ochtend doormaakte of waar je naar onderweg was. Mijn oprechte excuses voor mijn snelle oordeel richting jou. Laat ik eerst de balk uit m’n eigen oog verwijderen.