Wat bedoel je toch?

Uit de box komt een luid gekrijs. Het klinkt gefrustreerd. Ik loop naar mijn 7 maanden oude zoontje toe om te kijken wat er aan de hand is. Boos schreeuwend ligt hij met zijn favoriete boekje in zijn hand. Op het eerste oog lijkt er niks mis. Alles ligt binnen handbereik, schone luier, buikje vol, nog lang geen bedtijd. Loos alarm lijkt me. Maar meneer blijft door krijsen. “Wat is er aan de hand, lieverd?”, vraag ik hem terwijl ik hem uit de box til. Hij kijkt kwaad en blijft schreeuwen. Ik probeer hem wat te sussen. Dat lijkt alleen maar averechts te werken, hij duwt zich van me af. Ik leg hem weer terug in de box. Ineens is hij stil, pakt zijn boekje en gaat lief spelen.

Als dit een eenmalige actie zou zijn, hoor je mij niet piepen. Maar zo verloopt het inmiddels al een tijdje. De ene keer is de kleine man tevreden te krijgen of te sussen, maar de andere keer blijft hij boos. Waarom is meestal één grote vraag. Kon hij me maar vertellen wat er is. Ik vind het enorm vervelend als hij niet tevreden is. Voor hem, maar ook voor mezelf. Een boze baby is namelijk niet echt een leuk gezelschap.

Na een aantal dagen met zoeken naar oplossingen, weet ik niet meer wat ik moet doen om te zorgen dat mijn kleine man tevreden wordt. Ik open mijn grote vriend Google en ga op zoek naar wijze raad. Tijdens mij zoektocht op het wereldwijde web stuit ik al snel op een website over babygebarentaal.  Daar wordt geschreven dat een baby al veel eerder kan communiceren dan  dat hij kan praten. Verder onderzoek leert me dat baby’s in de periode van 6 tot 9 maanden woorden aan voorwerpen of handelingen leren koppelen. Een groot voordeel van babygebaren blijkt te zijn dat je kind minder gefrustreerd is, omdat hij kan vertellen wat hij bedoelt. Interessant.

Zou dit misschien de wijze raad zijn die ik zocht? Stel dat hij via gebaren kan vertellen wat hij wil… Briljant! Ik beslis om het een kans te geven. Op de website van Babygebaren Nederland zie ik allerlei workshops en cursussen waarin je leert hoe babygebaren werken. Dat vind ik voor nu wat ver gaan. Ik begin liever wat kleiner. Op de site vind ik een gebarenwoordenboek met handige filmpjes van de gebaren. Dat past wat beter in mijn straatje. Het wordt aangeraden te beginnen met twee woorden. Daarna kun je uitbreiden. Oké, doen we.

Koe, kijken, sorry, lief en ophouden zijn een aantal woorden uit het gebarenwoordenboek die je aan je kindje kan leren. Ik kies voor slapen en drinken en bekijk de bijbehorende filmpjes. Het ziet er niet ingewikkeld uit.  Ik ben benieuwd of de gebaren gaan helpen in de strijd tegen de frustratie. Zo niet, dan kan hij altijd nog een zeker gebaar leren met een middelvinger. ;-)

Heb jij ervaring met babygebaren? Ik hoor graag wat je ervan vindt! Ben je benieuwd hoe ons dit bevalt? Over een tijdje zal ik jullie bijpraten!