Weet jij het zeker

“Weet jij zeker dat God bestaat,” vraagt mijn dochter mij. Ik slik even. Ze zit naast me in de auto. In stilte rijden we verder. Intuïtief wil ik graag direct “ja” antwoorden. Maar is dat helemaal eerlijk? Ik besluit me kwetsbaar op te stellen en toe te geven dat ik ok niet altijd even stevig in mijn geloofsschoenen sta. “Nee, dat weet ik niet altijd zeker.” 

We babbelen nog een tijdje door. Over een oudtante die nu wel zeker weet of God bestaat. Opeens barst mijn dochter in huilen uit. Tussen haar tranen door komt eruit: “Mam, niet meer over praten. Ik kan er niet tegen als ik het niet zeker weet!” Ik kijk haar wat vertwijfeld aan. Is ze nog niet groot genoeg voor een open gesprek? Heb ik een verkeerde keus gemaakt?  

Er is niet één waarheid

Zekerheid is ontzettend belangrijk voor onze middelste. Ze houdt ervan om dingen uit te zoeken op Google en wordt boos als ik zeg dat niet alles wat op internet staat waar is. Ook als ik zeg dat Freek Vonk niet per se gelijk heeft als hij op tv beweert dat de wereld ontstond door een oerknal. Met haar 7 jaar probeert ze driftig een gesloten redenering te bedenken. Alles moet kloppen. En dat lukt niet altijd. 

Scherpe randjes

Ik vind dit ingewikkeld. In mijn leven klopt niet alles. In de wereld klopt niet alles. Ik heb geen wiskundige formule om te bewijzen dat God bestaat. Ik snap niet waarom oudtantes overlijden en hoe het zit met de hemel en de hel. Ik heb in de loop der jaren geleerd dat het niet erg is dat ik twijfel. Dat die scherpe randjes mijn geloofsbeleving misschien zelfs wel eerlijker en oprechter maken. Omdat ik door mijn twijfel heen toch durf te zeggen: Jezus is mijn Heer.  

Twijfelen als een kind

Ik ben ontroerd door de tranen van mijn dochter. Ik zeg tegen haar dat ik zie dat het praten over het bestaan van God haar echt iets doet. En ineens klaart haar gezichtje op: “Ja mam, dat is waar! Ik vind het echt belangrijk en dat vindt God vast ook heel fijn.” Geloven als een kind is niet zo romantisch en eenvoudig als ik soms denk. Ook bij kinderen is er twijfel. Mag die er zijn? Het kinderlijke verlangen naar een God die echt en dichtbij is wil ik wel graag van mijn dochter leren. Doe mij die portie tranen maar de eerstvolgende keer dat de twijfel toeslaat.  

Spring maar

Later kom ik er nog eens bij haar op terug. Ik vraag haar om van de trap in mijn armen te springen. Daarna vraag ik haar hoe ze zeker wist dat ik haar op zou vangen. “Dat wist ik niet zeker, maar ik vertrouwde er toch op.” Zo is het ook met God, vertel ik haar. Daar neemt ze voorlopig genoegen mee. 

Foto: Jussara Romao, Unsplash