-
09 dec 2020
-
Geloof, Moederschap, Opvoeding
-
door Joanneke Wiersma
-
5 comment
Wil ik wel gehoorzame kinderen?
Ik hoor gestommel op de trap. Mijn bloed bereikt zachtjesaan het kookpunt. DIT IS DE ZESDE KEER DAT ZE NAAR BENEDEN KOMEN! Ik weet niet hoe het met jullie is, maar er zijn periodes dat mijn kids slecht in slaap kunnen komen. Ik kan ze natuurlijk elke avond pas om tien uur naar bed sturen. Maar de ervaring leert dat ze na een dag of drie mijn avondrust nog steeds verstoren én overdag niet te genieten zijn.
Dit is een voorbeeld van de momenten waarop ik denk ‘waarom doen ze nu niet gewoon wat ik zeg’? Waarom gehoorzamen ze niet? Ben ik niet duidelijk genoeg? Is het onredelijk wat ik van ze vraag? Moet ik het anders vragen? Of niet meer vragen? Het leidt tot situaties waarbij ik achteraf denk ‘kon ik maar een nieuw begin maken’, ‘kon ik maar ‘overnieuw beginnen’. Omdat ik uiteindelijk uitbarst in geschreeuw, of een sneer uitdeel.
Ongehoorzaamheid accepteren?
Wil ik eigenlijk wel gehoorzame kinderen? Vraag ik mezelf wanhopig af. Nee. Eigenlijk niet. Ik wil graag kinderen die zelfstandig besluiten nemen, die zich verantwoordelijk voelen voor hun eigen leven en God betrekken bij de wegen die zij ingaan. Ik wil geen kinderen die slaafs doen wat ik zeg. Alleen omdat ik het wil. Maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als ongehoorzaam zijn.
Het zijn monsters
In de Bijbel lees je over heel veel situaties waarbij het volk Israël niet gehoorzaam is aan God. Ze maken een gouden kalf, mopperen over het manna dat God ze trouw elke dag geeft, aanbidden andere goden, vertrouwen op verspieders die zeggen dat het volk in het beloofde land veel te sterk is om te overwinnen, bouwen het tempelplein vol met handelswaar. Het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase, het zijn monsters, het is een fase, het is een fase.* Zou God vanuit de hemel ook zo neerkijken op Zijn volk als ik soms op mijn kinderen neerkijk?
Luisteren naar liefde
In Johannes 14:23 geeft Jezus zelf antwoord. “Wanneer iemand mij liefheeft, zal hij zich houden aan wat ik zeg.” Liefhebben gaat dus vooraf aan gehoorzaamheid. In het woord gehoorzaamheid ligt dat eigenlijk al opgesloten. Het woord HOREN is de basis van het woord gehoorzaamheid. Naar welke stem laat ik mijn kinderen luisteren? Is dat er een van liefde? En naar welke stem luister ik zelf eigenlijk? Geef ik het goede voorbeeld door naar de stem van mijn Vader de luisteren? En Zijn liefde in mijn leven de grootste plek te geven?
* Quote uit het boek Relax Mama
Dit blog is eerder geplaatst in september 2017
Schrijft | Communiceert | Moeder van drie | Houdt van haar hottub | Wordt blij van mooie gesprekken | www.zin-communicatie.nl
5 Reacties
Comments are closed.
Dankjewel, wat had ik deze nodig ..❤️
Als aanvulling: ik geef aan dat ik ook tijd voor mezelf nodig heb, en het daarom niet leuk vind dat ze steeds naar beneden komen. Niet als manipulatie, maar om te leren dat je rekening mag houden met elkaars behoeften.
Wat een mooi inzicht!
Welke stem gebruik ik?
Een stem van liefde? Of een stem van irritatie/boosheid,etc?
Ik ben groot voorstander van het zelfstandig ‘maken’ van mijn kinderen.
Daarbij hoort ook dat ze eigen keuzes maken (anders dan wij soms wensen), en leren van de evt. gevolgen.
Hoe mooi is het dat mijn zoontje (7 jaar) deze week zei, nadat hij er 1x uitkwam (ivm een pijntje), dat hij weer naar bed ging omdat hij de dag erna graag fit wilde zijn.
Ergens heeft hij een les geleerd…
Heel knap! En dat heb ik hem uiteraard ook gezegd.
Bedankt!
Hier precies zo! En die stem van liefde is dan even niet aanwezig.
Als je van iemand houdt dan luister je ook beter naar diegene, als je hart bewogen is, zeg maar…
Dit inzicht neem ik vandaag mee
<3