Worden wie je wilt zijn
Willeke schreef weer een prachtig gastblog over haar groei als moeder en zijn wie je bent in Gods ogen.
Iemand schreef eens in het kraambezoekboek van mijn pasgeboren dochter. ‘Ik wens voor jou dat je mag worden wie je graag wilt zijn.’ Ik vond dat zo mooi. Worden wie je wilt zijn, heeft niets te maken met wat we als ouders voor haar willen of wat de samenleving van haar vraagt, maar wat er binnen in haar ontstaat en dat ze dat verlangen waar mag maken. Ik vond het zo mooi dat ik die tekst zelf ook zelf ging gebruiken op kaartjes voor andere pasgeboren baby’s en hun ouders. Maar weet je wat het is? Dat zou ik nu dus nooit meer doen.
Inmiddels ben ik negen jaar verder en mijn dochter wil graag kapster, schooljuf, dansjuf én kinderdagverblijf-juf worden. O ja, en ze wil ook het Junior Songfestival winnen.
Die ambities komen mij bekend voor. Zelf wilde ik vroeger dolgraag in de selectie dansen van de dansvereniging. Ik keek altijd naar ze en dacht: als ik daartussen sta, dan ben ik gelukkig. Maar dat ging me niet makkelijk af. Ik ben mijn hele leven al iets te dik geweest en dat hielp niet. Ik werkte keihard en werd gaandeweg steeds beter. Op een dag lukte het, ik werd gevraagd voor de selectie. Ik was geworden wie ik graag wilde zijn: een echte danseres. Ik was dolgelukkig, maar de euforie maakte al snel plaats voor teleurstelling. Het was in de verste verte niet zo leuk als ik me had voorgesteld. De sfeer in de groep was niet zo leuk en het was met vier avonden per week trainen heel hard werken.
Het enige dat echt leuk was, waren de optredens. Maar die stopten voor mij, toen er een jaar later een speciale showgroep in het leven werd geroepen en daar zat ik dus niet in. Ik mocht nog maar zelden optreden. Ik was helemaal van de kaart.
Na het selectiedrama heb ik me nog vaak gestort op andere dromen en doelen. Deed ik eindeloos veel opleidingen, behaalde ik diploma’s en bekleedde managementfuncties. Ik werkte hard om de beste moeder van de wereld te worden. Maar werd ik gelukkig? Al die moeite bracht vaak meer onrust en ik verbaasde me erover waarom ik maar steeds niet euforisch voelde. Wanneer werd ik nu wie ik wilde zijn?
Het leek wel alsof ik juist steeds ongelukkiger werd, naarmate ik harder mijn best deed. Dat stopte toen ik in 2018 op zoek ging naar God. Door Hem te vinden, kwam alles in een mooier licht en kon ik leven met de dingen die lukken en mislukken. Hoewel het soms nog wel eens moeilijk is, is er een bodem waarop ik sta. Grond onder mijn voeten, waardoor ik nooit helemaal onderuitga. Als ik of iets faalt, dan kan ik bedenken: moet ik zelf alles doen of laat ik me meenemen aan Gods Vaderhand?
Tegen de kinderen zeg ik altijd: we gaan nog zo vaak ontdekken wie jij bent. Uitvinden wat God in jouw hart heeft gelegd en hoe Hij jou heeft bedoeld. Dat lukt alleen door dingen te proberen en fouten te maken. Soms doet het een beetje pijn, maar het brengt je steeds dichter bij wie je bent.
En dat is er dus veranderd: Ik heb het nu over ‘wie je bent’, in plaats van ‘wie je wilt zijn’. Het lijkt bijna hetzelfde en toch is het een wereld van verschil. Je bent het al. Je had al betekenis, nog voordat je überhaupt ook maar iets kon. Hoe heerlijk is dat?
En als je weet wie je bent, dan kun je daar mooie dingen mee doen. Dan heb je genoeg in handen om uit te delen. Ik schrijf nu hele andere dingen in het kraambezoekboek van nieuwe moeders: ‘Ik bid voor jou dat je jong mag leren wie je bent in Gods ogen en wat Zijn dromen zijn voor jouw leven.’
Regelmatig delen we een blog van een gastblogger uit de community. Heb jij een verhaal dat je wilt delen en waar je andere moeders mee kunt bemoedigen, laten lachen of waarin ze zich kunnen herkennen? Mail dan naar info@powertothemamas.nl en wie weet ben jij een van de volgende gastbloggers!
Bedankt Willeke, mooi, waardevol, bemoedigend!