-
18 okt 2017
-
Opvoeding
-
door Daniëlle Koudijs
-
0 comment
Mediawijsheid en beeldschermtijd
Hanna stuurde dit mooie blogje over mediawijsheid. Zelf weet ze als professional goed hoe het zou moeten, maar in het moederschap loopt ze tegen dezelfde dingen aan als jij en ik. :-)
‘Tep? Tep?’ Een aantal keer per dag hoor ik mijn tweejarige roepen. ‘Tep’ is bij ons de afkorting van ‘tablet’. Met twee grote broers van negen en zeven die het liefst de hele dag gamen en filmpjes kijken, was het niet de vraag óf maar wanneer de jongste het beeldscherm zou ontdekken. Hij blijkt er ook gelijk nogal goed in te zijn. Weet feilloos met zijn vingertje de weg te vinden naar YouTube en de Lego-spelletjes. En heeft van zijn broers geleerd dat je het op een gillen zet, zodra mama ook maar de indruk wekt dat het tijd is om iets anders te gaan doen…
Als professional weet ik wel wat ik belangrijk vind in de mediaopvoeding en welk mediagebruik past bij de leeftijd van mijn kinderen. Maar als moeder zit ik regelmatig met m’n handen in het haar. Hoe lukt het andere moeders om na één filmpje of spelletje de tablet weer uit te zetten? Er moeten regels zijn, maar hoe strak hanteer ik die? Hoe bepaal ik wat mijn jongens wel en niet online mogen doen?
Beeldschermen zijn niet alleen maar negatief
De indruk ontstaat soms dat ‘beeldschermen’ alleen maar iets negatiefs is en dat we het moeten gedogen, maar niet accepteren. Dat je je moet verontschuldigen als je je kinderen twee uur achter de tv zet, zodat je eindelijk even het huishouden kunt doen. Of dat je een fantastische moeder bent als je dochter van drie nog tevreden is met één filmpje per week. Terwijl er ook gewoon zoveel positieve kanten aan ‘beeldschermtijd’ zitten.
We zouden zomaar vergeten dat het ons en onze kinderen ook veel plezier en gemak oplevert. Dat het soms zelfs educatief kan zijn en dat het onze kinderen voorbereidt op de toekomst. Maar net als bij alles in de opvoeding gaat het uiteindelijk ook hierbij om balans: kinderen moeten zelf de (digitale) wereld verkennen en ontdekken, leren door fouten te maken. Aan de andere kant hebben ze grenzen nodig en moet je ze soms helpen om ook andere dingen te verkennen.
Soms even niet opvoeden
En soms moet je gewoon even niet opvoeden. Omdat je het gewoon zat bent, omdat er ook andere dingen moeten gebeuren, omdat je zin hebt in even rust en tijd voor jezelf. Daar leren kinderen ook van: mijn papa en mama zijn ook maar mensen.
Dus ja, ook mijn tweejarige zit soms een uur achter elkaar filmpjes te kijken zodat ik even wat mailtjes kan versturen. Het gevecht om hem er weer achter vandaan te halen, neem ik dan voor lief. Maar andere momenten ben ik ook gewoon wel aan het opvoeden: ‘Nee, we gaan niet op de ‘tep’. Zullen we samen met de auto’s gaan spelen?’ En zo lang die balans er voor mijn gevoel een beetje is, komt het vast ook wel goed met die mediaopvoeding.
Hanna van Ommen
Moeder van 3 jongens – opvoedondersteuner – samen met Marije Ziedses (moeder van 3 dochters) geeft zij workshops en ouderavonden op scholen en in kerken over verschillende opvoedthema’s waaronder mediaopvoeding – www.groejmee.nl
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |