Corona crisis voor kwetsbare kinderen

Het voordeel van het hebben van een hond, is dat je er dagelijks met je kaplaarzen op uit gaat om door het bos te banjeren. Lekker het hoofd leeglopen. Helaas lijkt het er bij mij meer op dat mijn benen als een dynamo functioneren. Hoe meer ik wandel, des te harder de radertjes in de bovenkamer gaan draaien. Onder het gefluit van blije appelvinkjes om mij heen herkauw ik hoopvolle artikelen over vogels die ook weer in Wuhan mogen fluiten. Ik denk aan verhalen van verbinding en verbroedering, en over mondmaskers die massaal bij ziekenhuizen worden ingeleverd.  

En toch worden deze mooie dingen overschaduwd door een groot vraagstuk in mijn hoofd. Het virus zelf jaagt mij nog de minste stuipen op het lijf. Ik weet mij geborgen in Gods hand en bid dat mijn dierbaren zich ook veilig mogen weten bij Hem. Waar ik me verwerkelijk zorgen over maak is de CoronaKinderCrisis.  

Nu de scholen sowieso tot 6 april gesloten zijn, huilt mijn hart. Continu zie ik de kinderen voor me die geen veilige thuishaven hebben. Kinderen met papa’s en mama’s die voortdurend ruzie maken. Alles in mij schreeuwt om het kroost dat ongerechtigheden moet incasseren zoals geweld, misbruik en mishandeling. Mijn buik doet pijn van de plaatsvervangende honger en vuiligheid die ik voel bij het woord verwaarlozing. 

Wie ziet deze kinderen? Wie slaat er een arm om hen heen als ze thuis opgesloten zitten in afwachting van de volgende woede-uitbarsting? Waar kunnen ze naartoe als het gevaar voor een klein ogenblik lijkt te zijn geweken?  

Het lijkt erop dat het enige dat we kunnen bidden is: Heer ontferm U. Maar kunnen we in deze tijden van Corona ook praktisch aan de slag?  

Het lijkt wat lastig om sociale controle uit te oefenen terwijl het advies is enkel contact te hebben met onze eigen gezinsleden. Toch wil ik jullie vragen om een oogje in het zeil te houden binnen de buurt waar je woont. Zie je bepaalde kinderen helemaal niet meer buiten, of struinen ze er juist de hele dag door weer en wind zonder naar huis te gaan? Hoor je een hoop herrie bij de buren en is het daarna voor lange tijd verdacht stil?  

Zet je voelsprieten op scherp en probeer met alle fijngevoeligheid in je te kijken wat je kunt betekenen. Trek tijdens een zoveelste ruzie de stoute schoenen aan en klop even op de deur met de vraag of er hulp nodig is. Laat de kinderen waarvan je twijfelt of ze slachtoffer zijn, weten dat jouw huis veilig is en dat je deur of tuin waarom mogelijk (en volgens de RIVM richtlijnen) voor hen open staat. 

Laten we de Heer bidden om wijsheid en inzicht. Zodat we eenparig op kunnen staan voor deze kwetsbare groep. Ik ben ervan overtuigd dat God onze ogen wil openen voor de ongerechtigheid die zich in deze wereld vooral ook achter gesloten deuren afspeelt. Laten we een geestelijk fort van bescherming vormen voor deze kinderen in nood. Verbinding en verbroedering in Hem, dát is wat we nodig hebben. Ja, Heer ontferm U! 

Wil jij bidden voor de kwetsbare kinderen en gezinnen, de ouderen en de zieken in jouw wijk? Doe mee met de individuele gebedswandeling die maandagavond plaatsvindt in samenwerking met Joline Zuidema. Check Instagram voor meer info. 

Veerle den Hartogh

Veerle is getrouwd met Johannes en mama van hun dochters Jalta en Shanna. Veerle wordt blij van een goed glas wijn, in het weekend gecombineerd met een bordspel. Als moeder van twee hoogbegaafde kinderen weet ze hoe intensief het moederschap kan zijn. Binnen haar praktijk talent IQ biedt ze een helpende hand aan kinderen en volwassenen met (vermoedelijke) hoogbegaafdheid. Ontdek welk talent de Hemelse Vader jou heeft gegeven!
www.talent-IQ.nl