De altijd-aan dagen

“Mama, mama, mama, MAMA!”

Het is vaak één van de eerste woorden die kinderen kunnen zeggen. En tegelijk wordt het vaak ook een woord wat je als moeder op sommige momenten echt even niet meer wilt horen.

Mama’s worden er namelijk altijd bij geroepen. Of ze nou in de buurt zijn of niet. Bij mij hebben ze er verschillende manieren voor geleerd. Die gaan ongeveer zo.

Bij valpartijen thuis of op school

“Ik wil naar mama!” – de schreeuwende manier

Bij honger en dorst

“Mama, ik wil NU drinken, eten, snoep!”  – de directieve manier

Als de kinderen moe zijn

“Mama, mama, mama” – de huilende manier

Als ze dromen

“MAMA MAMA MAMA!” – de paniekerige manier

Als ze iets willen

“Mamaaa.” – de verdacht-vragende manier.

Als papa er naast staat

“MAMA!” – de ik-doe-alsof-hij-er-niet-staat manier

Ik heb daardoor soms het gevoel altijd ‘aan’ te staan. Zelfs in mijn dromen. Laatst droomde ik dat onze jongste onze kamer in kwam lopen en naast mij stond om iets aan me te vragen. Ik dacht echt serieus dat ze er stond, hoorde zelfs haar voetjes schuifelen over het laminaat. Toen even later uit haar kamer hard gehuil klonk werd mijn brein ook wakker. Ze kan helemaal nog niet uit haar ledikant.

De ik-sta-altijd-aan-dagen zijn van die dagen om gek van te worden. Hoe dan ook, juist op die dagen kan ik wel wat extra power gebruiken. En dan niet alleen in de vorm van koffie.

Deze column komt uit het boek #powertalks voor mama’s. Te koop voor €7,95, als e-book in onze shop. Check ‘m hier!