De andere kant
Spitsuur voor mama is hier chill-uur voor de kids. Ze zitten lekker op de bank een filmpje te kijken terwijl ik eten fabriceer. Elin komt even spieken en is aangenaam verrast krieltjes in de pan te zien. “Als papa er nog was geweest, dan had je wel twee zakken kunnen kopen.” Ze heeft gelijk, vroeger was dit een dubbele hoeveelheid geweest. Alex was dol op krieltjes.
Ik heb nog niet echt vaak teruggedacht aan de afgelopen weken. Maar nu komen de gebeurtenissen rond Alex’ ziekte en overlijden als een tornado op me af. Ik kijk over de pannen heen naar de kids op de bank. Wat hebben we enorm veel verdrietigs meegemaakt met zijn vieren.
Maar wat gebeurde er ook veel moois. Gesprekken, appjes, kaartjes, cadeautjes. We konden dankzij lieve vrienden twee weken lekker op vakantie. De meisjes gaan vol enthousiasme weer naar school. Ik geniet van mijn kleine kerel thuis.
En dan zijn daar vochtige ogen omdat ik hem mis, maar voel ik tegelijk ook een brok dankbaarheid in mijn keel. “Fijne timing jongens,” fluister ik zachtjes tegen de krieltjes. Ik slik de tranen weg en roep de kids aan tafel.
Bij het naar bed gaan vertel ik Elin dat ik even wat brieven ga posten. Ze mag wakker blijven tot ze me thuis hoort komen. Weer thuis vind ik een waar stilleven op de bank. Een blikje cola, een Tony reep, een boek en een briefje.
‘Lieve mama, ik (Elin) heb dit voor jou gedaan! Succes met chillen!’.
Terwijl ik het lees, hoor ik wat gestommel op de trap. Ik voel diezelfde brok weer in mijn keel, terwijl ik haar een dikke knuffel geef. De lieverd.
Die avond zet ik voor het eerst sinds de uitvaartdienst weer de worship playlist aan op Spotify. Sinds Alex’ overlijden stond de muziek mij tegen. Bijna geruisloos gaat de muziek aan me voorbij. Tot ik een zinnetje vang:
For even in Your suffering
You saw to the other side*
‘Dit!’ Ik zeg het bijna hardop, maar besef dat er niemand is die hierop gaat reageren. Natuurlijk gaat dit zinnetje over Jezus. Maar op dit moment gaat het voor mij over Alex.
Want precies dit was Alex. Hoe slecht het ook met hem ging, hij zag altijd de andere kant. Hij kon overal een positieve draai aan geven. En hij bleef ook kijken naar de andere kant. Naar de mensen om hem heen. Iets wat ik – en velen met mij – altijd enorm bewonderd heb. En waar ik mij nu aan vast mag blijven houden, besef ik.
Het briefje van Elin in combinatie met die tekst, het lijkt bijna een knipoog van boven. Een knipoog van Alex en van Jezus samen. “Ik heb dit voor jou gedaan, succes met chillen.” Oftewel: “Ik ben al door veel ellende gegaan. Nu mag jij weer rustig verder. Blijf positief!”
Ik besluit maar te doen wat mijn dochter zegt. Chillen. En de tranen, die ik eerder die avond nog wegslikte? Die komen alsnog. Maar wel nog steeds met die brok dankbaarheid in mijn keel.
Want stilletjes aan doen we dat, verder gaan. Met vallen en opstaan, met lachen en huilen, maar we doen het! Zo lang we de andere kant maar blijven zien, gaan we het denk ik wel redden met z’n viertjes.
*King of Kings – Hillsong Worship
Petra is mama van Elin, Nadia en Jurre. Sinds haar man Alex in juni 2020 overleed, schrijft ze over haar leven als alleenstaande ouder. Ze werkt parttime in de communicatie/marketing en is daarnaast vastgoed- en interieurstylist. Ze geniet onwijs van kleine dingen, maar vooral van lekkere dingen. Haar relatie met God heeft pieken en dalen. Zijn grootheid ervaart ze overal en nergens, van een mooie songtekst tot de glimoogjes van haar kids.
9 Reacties
Comments are closed.
Tranen in mijn ogen. Maar wat prachtig! God’s knipogen! Hij is erbij…
(Ik ga het lied erbij luisteren)
Pffff, slik, lieve lieve zus wat bewonder ik je.
Tranen…. ik wens je nog heel veel liefdevolle knipoogjes toe. Wees gerust dat je man veilig is in Jesus armen. Neemt het verdriet en het gemis niet weg masr hoop dat het iets van rust en vrede mag brengen. Heel veel rust en liefde gewenst!
Wauw, wat bijzonder mooi en kwetsbaar om te lezen en tegelijkertijd zo krachtig. H
Zo mooi dit. ❤️ ik bid dat je dagen gevuld mogen zijn met dit soort gouden momentjes. Jullie met elkaar gedragen in Zijn Handen.
Lieve vier, sterkte met alles. Wat prachtig verwoord weer, kanjer.❤
Stil… maar toch zoveel gedachtes die door mij heen gaan bij het lezen van jou verhaal.
Je bent een sterke vrouw en ik vind jou ook heel positief dat je in deze moeilijke tijd dit schrijven kan.
Een dikke knuffel
Och ik herken dit zo.
Mijn man is 4 mnd geleden overleden.. Hoe verdrietig eten koken kan zijn, Hoe de kinderen je kunnen raken, Hoe Jezus aanwezig is in ons verdriet.
Bless you! Sterkte, je doet het goed!
Bijzonder mooi en kwetsbaar, dat in je rouw en verdriet er lichtpuntjes blijven.
Heel veel sterkte!