De drukte in deze maatschappij, wat doe jij wel en niet?

Toen ik een kind was, was de wereld voor mijn gevoel een stuk overzichtelijker. Er was geen internet en ook geen smartphone. De televisie stond wel eens aan maar de tekenfilms waren anders dan de animatiefilms van nu. Onze agenda was minder gevuld. Ik had misschien een keer in de week een sporttraining, als ik al sportte. En in het weekend waren wij veel thuis en was er ruimte voor bezoek aan- en van vriendjes en vriendinnetjes uit de buurt. Dit lijkt nu soms bijna onmogelijk.

Mijn zoontje van twee en half en ik zwemmen op maandagochtend om 9.00u. Babylief is dan bij de opvang in het zwembad. Maandagmiddag zijn we vaak thuis en genieten we van het samen spelen en kijkt hij een paar filmpjes. Als het mooi weer is gaan we naar buiten of spelen we in de tuin, steeds vaker met buurkindjes. Woensdag hebben we vaak ook zo’n soort dagje, maar gaan we in plaats van in de ochtend zwemmen, spelen bij vriendjes of op bezoek bij opa en oma. De rest van de week is het vaak rennen en vliegen naar de opvang en ons werk. In het weekend rennen we naar familie, feestjes en ook naar de kerk. Het op tijd de deur uit gaan gaat ook op die dagen gewoon door en kost vaak de meeste energie.

Steeds vaker kiezen wij ervoor om de avonden en weekenden niet vol te plannen. Daarnaast hebben we allebei twee vaste avonden per week om te sporten, iets creatiefs te doen of rustig bij te kletsen met vrienden. En één afspraak per weekend zorgt, weten we nu uit ervaring, voor zoveel meer tijd om samen even rustig aan te doen. Het lukt niet altijd en de komende twee weekenden is er ook op beide dagen wel wat, maar juist dan merken we hoe belangrijk het is om dit niet te doen. Het lijkt alleen zo ontzettend moeilijk, omdat het meeste leuke en gezellige in het weekend gebeurt. Wat maakt nou dat het nu zoveel drukker is? Misschien doordat tegenwoordig veel mannen én vrouwen een (groot) gedeelte van de week werken en er dan gewoon minder tijd of ruimte is. Of omdat we steeds verder uit elkaar gaan wonen. En misschien willen we ook wel gewoon met te veel mensen een band onderhouden. Ik weet het niet.

Het is voor ons best een zoektocht naar de juiste balans, zonder daarbij voor mijn gevoel te veranderen in suffe ouders die niks ondernemen of niet flexibel zijn. Vroeger dacht ik ook dat ik ook met kinderen gewoon alles zou blijven doen. Maar daar ben ik echt van terug gekomen sinds slaaptekort chronisch is gebleken met onze kleintjes. Het kan gewoon niet allemaal. En ik geloof ook niet dat God ons heeft bedoeld om altijd op scherp te staan. Een rustdag is niet voor niets meegenomen in het scheppingsverhaal.

Hoe gaan jullie hiermee om? En heb je tips voor mij en de andere lezeressen? Ik hoor het graag van je. Alvast dank!